|
Η αποδοχή της Διαφορετικότητας,
αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αξίες που περιβάλλουν
την Αειφορία, καθώς μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην
ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων και των λαών. Μόνο εφ’ όσον
αυτή διασφαλιστεί, μπορούν οι άνθρωποι να αρχίσουν να
συνεργάζονται, ώστε τα προβλήματα του κόσμου να λυθούν.
Αντίθετα, όσο η καχυποψία και ο ρατσισμός ορθώνουν ανάμεσά
τους εμπόδια, η συνεργασία δεν μπορεί ποτέ να είναι
συλλογική και γι’αυτό αποδοτική.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πόλη της Μαλαισίας, τη
Σιγκαπούρη, υπήρχε ένα μεγάλο σχολείο με πολλούς μαθητές από
διαφορετικές εθνικότητες.
Τα παιδιά από την Αλγερία, την Γκάνα και τα ΗΑΕ(Ηνωμένα Αραβικά
Εμιράτα), έλεγαν πως τα παιδιά από τη Σουηδία, τη Γερμανία
και τη Λιθουανία ήταν κατώτερα.Κι αυτά το αντίθετο...
Μια μέρα θα ερχόταν στο σχολείο τους ο Γιόχαν Κρόϊφ(Ολλανδός,
πρώην παγκόσμιος ποδοσφαιριστής).Η διευθύντρια τους ανέθεσε
να φτιάξουν μια αφίσα για καλωσόρισμα. Τώρα τα πράγματα
είναιδύσκολα, λένε μεταξύ τους όλα τα παιδιά.
-Μήπως να συμφιλιωνόμασταν και να συνεργαστούμε; Είπε ο Νταμπού
από τα ΗΑΕ. Σ αυτό συμφώνησαν όλοι.
Όταν ο Κρόϊφ πέρασε το κατώφλι του σχολείου, τα παιδιά τον
υποδέχτηκαν με την αφίσα. Τι λέτε να είχαν κάνει; Είχαν
κάνει το καθένα τον εαυτό του, χέρι -χέρι,να πιάνονται να
σχηματίζουν το σήμα της ειρήνης.
Ο Κρόϊφ πρώτη φορά το έβλεπε αυτό. Να που όταν βοηθάει ο ένας
τον άλλο, μπορούν να γίνουν καταπληκτικά πράγματα...
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
<< ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ >>
Μια φορά και έναν καιρό , υπήρχε μια χώρα που οι
κάτοικοι της ότι έκαναν το έκαναν μαζί . Δηλαδή τρώγανε
όλοι την ίδια ώρα , δουλεύανε την ίδια ώρα και τα παιδιά
παίζανε την ίδια ώρα.
Σε αυτή τη χώρα όμως , έφτασε ένας άνθρωπος που τον λέγανε
κύριο Ξεχωριστό . Αποφάσισε να μείνει στη μεγαλύτερη πόλη
της χώρας .Εκεί είδε τους ανθρώπους της και δεν μπορούσε να
καταλάβει , γιατί τα έκαναν όλα όλοι μαζί. Στη χώρα του ότι
κάνανε το κάνανε μόνοι τους.
Ο κύριος Ξεχωριστός είχε ένα γείτονα τον κύριο Κοσμά .Έτσι
μια μέρα τον ρώτησε :
-
Γιατί κύριε Κοσμά , όλοι σε αυτή τη χώρα τα κάνουν όλα
συγχρόνως .
Ο κύριος Κοσμάς τότε του απάντησε:
-
Για να μην διαφέρει ο ένας από τον άλλο.
Ο κύριος Ξεχωριστός προσπάθησε να είναι ξεχωριστός από τους
άλλους . Όταν οι άλλοι κάτοικοι έτρωγαν εκείνος δούλευε
.Όλοι τον κοίταζαν περίεργα , εκτός από την κυρία Μοναδική
που δεν της άρεσε αυτό που γινόταν στη χώρα της.
Οι δυο τους παντρεύτηκαν και έκαναν μία οικογένεια ,
αποφάσισαν να ζουν την διαφορετική από τους άλλους ζωή χωρίς
όμως να τους ενοχλούν.
Οι άλλοι κάτοικοι δεν φάνηκαν να ενοχλούνται από τους νέους
γείτονες και έζησαν όλοι μαζί όμορφα και ειρηνικά.
Η ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟΥΛΑ
Στο
λιβάδι του όλοι μαζί
Μια φορά και
έναν καιρό ήταν μια χώρα που είχε παρά πολλά λιβάδια. Σ’ ένα
από αυτά υπήρχαν πολλά διαφορετικά λουλούδια. Όποιος έβλεπε
το λιβάδι αυτό, θα ζαλίζονταν από τα διαφορετικά χρώματα που
είχαν τα λουλούδια του λιβαδιού αυτού.
Κόκκινα,
κίτρινα, μπλε, μωβ, ροζ, πράσινα και άλλα πολλά ήταν τα
χρώματα των λουλουδιών σ’ αυτό το λιβάδι. Μια υπέροχη
ζωγραφιά που όποιος την έβλεπε ηρεμούσε.
Στην
πραγματικότητα όμως, μόνο ηρεμία δεν υπήρχε στο λιβάδι
αυτό. Τα λουλούδια μάλωναν μεταξύ τους για το ποιο είναι το
πιο όμορφο και ξεχωριστό απ’ όλα τα άλλα.
Η παπαρούνα έλεγε
ότι είναι η πιο όμορφη, ότι συμβολίζει την αγάπη, τον ερχομό
της Άνοιξης και είναι για όλα αυτά ξεχωριστή.
Το κάθε
λουλούδι οι ανεμώνες, οι μαργαρίτες, τα αγριολούλουδα όλα
έλεγαν ότι ήταν για κάποιον λόγο ξεχωριστά και ότι εξαιτίας
τους ο λιβάδι ήταν υπέροχο. Μόνο τα λουλούδια που είχαν
αγκάθια δεν μιλούσαν, γιατί τα θεωρούσαν άσχημα, δεν τα
ήθελαν ανάμεσα τους και όπου υπήρχαν δεν τα έδιναν σημασία.
Μια μέρα
άκουσαν να έρχεται από μακριά ένας περίεργος θόρυβος που όλο
δυνάμωνε. Μέχρι να καταλάβουν τι είναι αυτός ο θόρυβος και
τι συνέβαινε ήρθαν τα πρώτα άσχημα νέα.
Ένα κοπάδι από
προβατάκια είχαν έρθει στο λιβάδι για να βοσκήσουν! Τα
προβατάκια δεν τα ένοιαζε ούτε το χρώμα, ούτε γιατί ήταν
ξεχωριστό το κάθε λουλούδι. Τα ενδιέφερε μόνο το φαγητό
τους!
Τα μόνα λουλούδια
που δεν πείραξαν τα προβατάκια ήταν αυτά που είχαν αγκάθια
και όσα από τα υπόλοιπα ήταν κοντά τους και ανάμεσα τους.
Όταν μετά από ώρα
έφυγε το κοπάδι, τα λουλούδια του λιβαδιού που είχαν
απομείνει, είδαν τι είχε συμβεί.
Όλο αυτό τον
καιρό μάλωναν για χαζούς και ανόητους λόγους. Δεν έχει
σημασία το χρώμα, η ομορφιά, το πόσο ξεχωριστό είναι το
καθένα. Σημασία έχει η φιλία, η αγάπη, η βοήθεια που πρέπει
να δίνει το ένα στο άλλο. Αν είχαν αφήσει τα λουλούδια με
τα αγκάθια να ανθίσουν ανάμεσα τους θα είχαν σωθεί.
Μόνο όταν όλοι
είναι μαζί ενωμένοι είναι δυνατοί.
Σταγονούλα.
" Στη χώρα του όλοι μαζί"
Μια φορά κι έναν καιρό στην Χώρα της Πασχαλιάς, ο κύριος Πασχαλίνος και η
κυρία Πασχαλίνα είχανε γιορτή.Με τα άλλα τους παιδιά, τον
Πασχαρένο,την Πασχαρίνα,τον Πασχαλόλη και την Πασχαρούλα
περίμεναν ανυπόμονα τον ερχομό του πελαργού που θα έφερνε το
καινούριο τους μωράκι.
Ο πελαργός ήρθε και άφησε στην αγκαλιά της κυρίας Πασχαλίνας το
φασκιωμένο μωρό.<<Είναι αγοράκι>> είπε και έφυγε.
Όταν όμως η μαμά τράβηξε την κουβερτούλα όλοι έβγαλαν μια απελπισμένη
φωνή.Το μωρό τους αντί για κόκκινα φτερά είχε πράσινα φτερά
με μαύρες βούλες.
<< Τι άσχημο μωρό>> είπαν τα αδέλφια του.
Η μητέρα τους, τους μάλωσε και είπε αυστηρά: << Ο αδελφός σας δεν είναι
άσχημος. Είναι απλά διαφορετικός>>.
Τότε όλοι συμφώνησαν να τον φωνάζουν Πρασινοπασχαλιά.
Όσο μεγάλωνε ο Πρασινοπασχαλιάς κανένα παιδί δεν έπαιζε μαζί του.Ούτε τα
αδέλφια του.Μοναδικός του φίλος ήταν ο Σαλιγκάρης Σάλης.
Μια μέρα εμφανίστηκε ένα φοβερό κοράκι που αναστάτωσε όλη τη χώρα.
Ο Πρασινοπασχαλιάς τότε φώναξε τον Σάλη και τα άλλα σαλιγκάρια και
έγλυψαν το κλαδί στο δέντρο που ερχόταν και κάθονταν το
κοράκι.
Όταν το κοράκι ήρθε να καθίσει στο κλαδί , κόλησε και δεν μπορούσε να
πετάξει.
Ο Σάλης διηγήθηκε σε όλους τι είχε συμβεί και όλη η χώρα
αποφάσισε να ανακηρύξουν αρχηγό τον Πρασινοπασχαλιά.
Ο Πρασινοπασχαλιάς έγινε ένας σοφός και δίκαιος αρχηγός και έζησαν αυτοί
καλά και εμείς καλύτερα.
Ρίνα Ρίνα η Μπουρμπουλήθρα
<< Στη χώρα του
όλοι μαζί >>
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, την Ασπροχώρα,
ζούσαν άνθρωποι που ήταν όλοι άσπροι. Όμως εκεί ζούσε και ο
Μαυρίκιος, που είχε μαύρο χρώμα. Όλοι τον κορόιδευαν γιατί
ήταν μαύρος και κανένας δεν ήθελε να του κάνει παρέα.
Τότε λοιπόν αποφάσισε να φύγει από την Ασπροχώρα και να πάει
στην Μαυροχώρα, που όλοι ήταν μαύροι. Όμως και εκεί κανείς
δεν τον ήθελε γιατί ήταν ξένος.
Έτσι φώναξαν την αστυνομία να τον συλλάβει. Στη συνέχεια τον
έβαλαν στη φυλακή μαζί με άλλους ανθρώπους που είχαν
διαφορετικά χρώματα. Ύστερα από ένα μήνα αποφάσισαν να
στείλουν όλους τους ανθρώπους πίσω στην πατρίδα τους.
Όταν έφτασε στην Ασπροχώρα ο Μαυρίκιος, ήταν πολύ λυπημένος.
Σκεφτόταν συνέχεια, πως θα έκανε τους άλλους ανθρώπους να
τον αγαπήσουν.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε στον δρόμο, είδε έναν άνθρωπο να
κλέβει δύο παιδάκια και ο Μαυρίκιος τα έσωσε. Από τότε έγινε
μεγάλος ήρωας και όλοι τον αγαπούσαν και ήθελαν να γίνουν
φίλοι του.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δροσοσταλίδα!!!
<<Στο κοτέτσι του όλοι μαζί>><
<Στο κοτέτσι του όλοι
μαζί>> Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοτέτσι. Έιχε πέντε
κοτούλες .Την Ασπρούλα, την Μαυρούλα, την Κοκκινούλα, την
Κοχλιδάτη, την Σταχτούλα και δυο πετειναράκια. Το κοτέτσι
είχε αρχηγό ένα πολύ μεγάλο και άσπρο πετεινό . Σωστό
θηριακί .
Πρωί-πρωί προτού ακόμα ο Θεός φέξει την ημέρα του, στέκονταν
σε μια σανίδα και άρχιζε. Κουκουρίκου- κουκουρίκου ........
Ένα πρωί το πετειναράκι
ανέβηκε σ'ενα κλαδί και άρχισε και
αυτό .Κουκουρίκου-κουκουρίκου.... ...
Νάτα μας! Έιπε ο αρχηγός. Καλά, καλά
ακόμα δεν βγήκε από το αυγό και μας κάνει το παλικαράκι!
Πήγαινε να φας μερικά σπορά-κια να μεγαλώσεις. Η
Σταχτούλα τον πλησίασε και του είπε
<<Μην λυπάσαι καρδούλα μου, μην κλαίς μανούλα μου ! >> Τι
τραβάμε και εμείς από αυτόν τον μονοφαγά. Όλους του σπόρος
τους τρώει. Σ'άλλα κοτέτσια όταν ο πετεινός βρεί κανένα
σποράκι φωνάζει όλες τις κοτούλες και
τούς δίνει να το φάνε. Όλες μαζί οι κοτούλες καθάριζαν το
κοτέτσι κάθε πρωί.
Έτρωγαν
στο κύπο σκουλικάκια και χορταράκια. Μετά κάθοντουσαν στις
φωλιές τους και έκαναν αυγουλάκια. Έπαιζαν κινηγητό
και τραγουδούσαν .
Όλοι μαζί περνούσαν υπέροχα σε αυτό το κοτέτσι. Μόνο ο
αρχηγός ήταν λίγο ζωηρούλης !!!
Δελφινούλα
Κάποτε σε μια μικρή γειτονιά ενός
νησιού ζούσαν επτά παιδιά. Όλοι μαζί ήταν φίλοι, πήγαιναν
στο ίδιο σχολείο, μιλούσαν την ίδια γλώσσα αλλά ήταν
διαφορετικοί στην εμφάνιση. Ο καθένας καταγόταν από
διαφορετική χώρα, είχε άλλο χρώμα και διαφορετικές
συνήθειες.
Μια μέρα όμως οι μαμάδες τους μάλωσαν μεταξύ τους γιατί η
κάθε μία έλεγε ότι είναι καλύτερη απ΄ την άλλη και
απαγόρευσαν στα παιδιά τους να κάνουν παρέα. Κάθε βράδυ
κάθε παιδί έκλαιγε γιατί του έλειπαν οι φίλοι του.
Μια μέρα, συναντήθηκαν κρυφά όλοι μαζί και έκαναν μια
συμφωνία, πως, το βράδυ θα βγουν έξω και θα τραγουδήσουν.
Πράγματι όταν ήρθε το βράδυ, βγήκαν στους δρόμους και
περνώντας από κάθε σπίτι τραγουδούσαν:
«Αν όλα τα
παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια κορίτσια αγόρια στη
σειρά και στήνανε χορό ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ
μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ».
Τότε οι μαμάδες συγκινήθηκαν και όλοι μαζί αγκαλιάστηκαν και
ξαναέγιναν φίλοι!!
ΚΟΡΑΛΕΝΙΑ
<< Στη χώρα του όλοι μαζί >>
Μια φορά κι έναν
καιρό, σε μια μακρινή χώρα, την Ασπροχώρα, ζούσαν άνθρωποι
που ήταν όλοι άσπροι. Όμως εκεί ζούσε και ο Μαυρίκιος, που
είχε μαύρο χρώμα. Όλοι τον κορόιδευαν γιατί ήταν μαύρος και
κανένας δεν ήθελε να του κάνει παρέα.
Τότε λοιπόν
αποφάσισε να φύγει από την Ασπροχώρα και να πάει στην
Μαυροχώρα, που όλοι ήταν μαύροι. Όμως και εκεί κανείς δεν
τον ήθελε γιατί ήταν ξένος.
Έτσι φώναξαν την
αστυνομία να τον συλλάβει. Στη συνέχεια τον έβαλαν στη
φυλακή μαζί με άλλους ανθρώπους που είχαν διαφορετικά
χρώματα. Ύστερα από ένα μήνα αποφάσισαν να στείλουν όλους
τους ανθρώπους πίσω στην πατρίδα τους.
Όταν έφτασε στην
Ασπροχώρα ο Μαυρίκιος, ήταν πολύ λυπημένος. Σκεφτόταν
συνέχεια, πως θα έκανε τους άλλους ανθρώπους να τον
αγαπήσουν.
Μια μέρα, καθώς
περπατούσε στον δρόμο, είδε έναν άνθρωπο να κλέβει δύο
παιδάκια και ο Μαυρίκιος τα έσωσε. Από τότε έγινε μεγάλος
ήρωας και όλοι τον αγαπούσαν και ήθελαν να γίνουν φίλοι
του.
Και έζησαν αυτοί
καλά κι εμείς καλύτερα.
Δροσοσταλίδα!!!
 |
