Δ1΄ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΖΙΤΖΗ ΘΩΜΑΗ

<< Γράφω για ένα επάγγελμα που δεν υπάρχει πια >>

<< Ο Λούστρος >>

            Η ονομασία αυτού του επαγγέλματος προέρχεται από τη λέξη λούστρο που σημαίνει γυαλιστερή επιφάνεια.

            Παλαιότερα που οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι, τα παπούτσια λερώνονταν πολύ εύκολα. Τότε λοιπόν γνώρισε μεγάλη άνθηση αυτό το επάγγελμα που ασκούνταν κυρίως από τα παιδιά νεαρής ηλικίας.

            Η διαδικασία που ακολουθούσαν ήταν η ακόλουθη: πρώτα καθάριζαν τα παπούτσια του πελάτη από τις λάσπες, τα έβαφαν και τέλος τα γυάλιζαν. Κύρια στέκια των λούστρων ήταν τα καφενεία, οι πλατείες, τα πανεπιστήμια κ.τ.λ.

Κύριος εξοπλισμός τους ήταν ένα ξύλινο ή μεταλλικό κασελάκι που στις πλαϊνές του θήκες είχε διάφορες βούρτσες και γυαλιστικά που χρειάζονταν ο λούστρος.

            Σήμερα δεν βλέπουμε τον λούστρο γιατί δεν τον χρειαζόμαστε πλέον. Άλλωστε τα παπούτσια μας δεν σκονίζονται τόσο πολύ, γιατί οι δρόμοι είναι ασφαλτοστρωμένοι. Σήμερα πλέον υπάρχουν ελάχιστοι και αυτό γιατί το επάγγελμα εξαφανίσθηκε, όχι μόνο γιατί δεν είχε λεφτά αλλά επειδή κατάντησε υποτιμητικό.

Δροσοσταλίδα !!!

Ο ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ

  Ένα από τα επαγγέλματα που υπήρχαν τα παλιά χρόνια ήταν του παγοπώλη.

  Οι παγοπώλες εφοδίαζαν με πάγο τα σπίτια, τα μανάβικα, τα χασάπικα και τις ταβέρνες. Για να διατηρούν το φαγητό και να κρατούν το νερό δροσερό.

  Χρησιμοποιούσε τον κόφτη για να κόβει τον πάγο. Φόραγε ποδιά και γάντια και κρατούσε τον πάγο με μια τσιμπίδα. Τον πάγο τον μετέφερε με το τρίκυκλο του.

  Σήμερα δεν υπάρχουν παγοπώλες, γιατί έχουμε τα ψυγεία και τους καταψύκτες.

  Τα εργαλεία του παγοπώλη μπορεί να τα δει κάποιος στα Λαογραφικά Μουσεία.

  Μακάρι να έβλεπα μια φορά έναν σύγχρονο παγοπώλη.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

«Ένα επάγγελμα που δεν υπάρχει πια»

  Όταν μεγαλώσω, το επάγγελμα που θα μου άρεσε πολύ να κάνω, είναι να γίνω λιμενάρχης. Αυτό είναι το όνειρό μου, γιατί αγαπώ πολύ τη θάλασσα και να κάνω βόλτες με τις μεγάλες βάρκες του λιμενικού. Όταν ήμουν πιο μικρός ήθελα να γίνω πιλότος στα αεροπλάνα.
   Αυτά τα επαγγέλματα τα γνωρίζω πολύ καλά, αλλά μερικά δεν υπάρχουν πια, στην εποχή που ζούμε τώρα. Για παράδειγμα, μου είπε ο μπαμπάς μου, ότι δεν υπάρχει το επάγγελμα του λουστράκου. Μου φάνηκε παράξενο και δεν το γνώριζα καθόλου.
   Ο λουστράκος ήταν μια δουλειά για άντρες ή ακόμη και για μεγάλα αγόρια που δούλευαν για να βγάλουν χρήματα. Είχε ένα ξύλινο μπαουλάκι που μέσα έβαζε βούρτσες, βερνίκια, μπογιές και πανάκια για να γυαλίζει τα παπούτσια των πλούσιων κυρίων.
   Μαζί του είχε και ένα μικρό σκαμνάκι για να βάζουν το παπούτσι τους και να το γυαλίζει. Μόλις το γυάλιζε τέλεια, ο λουστράκος έπαιρνε τα χρήματα και περίμενε στο πεζοδρόμιο να έρθει ένας άλλος πελάτης.
   Μάλλον αυτή η δουλειά ήταν πολύ κουραστική και δεν έβγαζε πολλά λεφτά ο λουστράκος και γι’ αυτό δεν υπάρχει πια. Δεν θα μου άρεσε καθόλου να κάνω αυτή τη δουλειά γιατί ο καθένας πρέπει να καθαρίζει μόνος του τα παπούτσια του!

ΤΡΑΓΑΝΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ
 

<< Γράφω για ένα επάγγελμα που δεν υπάρχει πια >>

<< Ο Λούστρος >>

  Η ονομασία αυτού του επαγγέλματος προέρχεται από τη λέξη λούστρο που σημαίνει γυαλιστερή επιφάνεια.
Παλαιότερα που οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι, τα παπούτσια λερώνονταν πολύ εύκολα. Τότε λοιπόν γνώρισε μεγάλη άνθηση αυτό το επάγγελμα που ασκούνταν κυρίως από τα παιδιά νεαρής ηλικίας.
  Η διαδικασία που ακολουθούσαν ήταν η ακόλουθη: πρώτα καθάριζαν τα παπούτσια του πελάτη από τις λάσπες, τα έβαφαν και τέλος τα γυάλιζαν. Κύρια στέκια των λούστρων ήταν τα καφενεία, οι πλατείες, τα πανεπιστήμια κ.τ.λ.
  Κύριος εξοπλισμός τους ήταν ένα ξύλινο ή μεταλλικό κασελάκι που στις πλαϊνές του θήκες είχε διάφορες βούρτσες και γυαλιστικά που χρειάζονταν ο λούστρος.
  Σήμερα δεν βλέπουμε τον λούστρο γιατί δεν τον χρειαζόμαστε πλέον. Άλλωστε τα παπούτσια μας δεν σκονίζονται τόσο πολύ, γιατί οι δρόμοι είναι ασφαλτοστρωμένοι.  

  Σήμερα πλέον υπάρχουν ελάχιστοι και αυτό γιατί το επάγγελμα εξαφανίσθηκε, όχι μόνο γιατί δεν είχε λεφτά αλλά επειδή κατάντησε υποτιμητικό.

Δροσοσταλιδα !!!

Ο άνθρωπος που άναβε τα φώτα των δρόμων

Μέχρι να χρησιμοποιηθεί το ηλεκτρικό ρεύμα για το φωτισμό των δρόμων υπήρχε κάποιος που η δουλειά του ήταν το άναμμα των φώτων στους δρόμους τις βραδινές ώρες.

Σταγονούλα

<< Ο Παγοπώλης >>

            Ο παγοπώλης ζούσε στην εποχή του προηγούμενου αιώνα.

            Ο παγοπώλης εξυπηρετούσε τις γυναίκες, τους χασάπηδες, τους ψαράδες και πολλούς άλλους.

            Τα εργαλεία του ήταν: ένας κόφτης, μια τσιμπίδα, τα γάντια, η ποδιά και ένα τρίκυκλο μηχανάκι.

            Σήμερα δεν υπάρχουν παγοπώληδες, γιατί υπάρχουν ψυγεία.

            Τα εργαλεία του παγοπώλη υπάρχουν στα λαογραφικά μουσεία.

            Θα ήθελα να δω έναν παγοπώλη, γιατί πιστεύω πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Δροσοσταλίδα !!!

<< Ο Παγοπώλης >>

  Ο παγοπώλης ζούσε στην εποχή του προηγούμενου αιώνα.
  Ο παγοπώλης εξυπηρετούσε τις γυναίκες, τους χασάπηδες, τους ψαράδες και πολλούς άλλους.
  Τα εργαλεία του ήταν: ένας κόφτης, μια τσιμπίδα, τα γάντια, η ποδιά και ένα τρίκυκλο μηχανάκι.
  Σήμερα δεν υπάρχουν παγοπώληδες, γιατί υπάρχουν ψυγεία.
 Τα εργαλεία του παγοπώλη υπάρχουν στα λαογραφικά μουσεία.
  Θα ήθελα να δω έναν παγοπώλη, γιατί πιστεύω πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Δροσοσταλίδα !!!

ΛΟΥΣΤΡΟΣ

Παλιότερα ο κόσμος περπατούσε σε δρόμους με χώμα, κι έτσι τα παπούτσια τους λερώνονταν πολύ εύκολα.

Τότε ένας πλανόδιος επαγγελματίας με ένα κασελάκι μπροστά του και γύρω να κρέμονται βούρτσες και βερνίκια σε διάφορα χρώματα, καθόταν σε ένα χαμηλό σκαμνάκι σε κάθε κεντρικό δρόμο και περίμενε.Αυτός λεγόταν λουστραδόρος ή λούστρος.

Ο λούστρος για να μαζέψει τους πελάτες του, χτύπαγε το κασελάκι του ρυθμικά με τις βούρτσες.Ο πελάτης αφού τον πλησίαζε, άπλωνε το ένα πόδι πάνω σε μια ειδική μεταλλική θέση της κασέλας και ο λούστρος γυάλιζε το παπούτσι.

Αφού τελείωνε με το ένα,μετά έβαζε το άλλο το παπούτσι...

ΦΑΛΑΙΝΟΥΛΗΣ

Ο ΝΤΕΛΑΛΗΣ

Τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο και τα μεγάφωνα, υπήρχε ο ντελάλης.

Δουλειά του ήταν να πηγαίνει σε όλο το χωριό και να φωνάζει όλα τα γεγονότα που έπρεπε να μάθουν οι άνθρωποι.

Ο Ντελάλης έπρεπε να είναι βροντόφωνος για να φωνάζει δυνατά.Στεκόταν στα ψηλότερα σημεία του χωριού για να τον ακούνε όλοι.

Στις μέρες μας δεν χρειάζεται ο ντελάλης.Υπάρχουν τα μεγάφωνα.

Νομίζω ότι οι εφημερίδες είναι καλύτερες...

ΒΡΟΧΟΥΛΙΝΑ

Ο ΚΑΛΑΘΟΠΟΙΟΣ

Σε περιοχές που υπήρχαν πολλές λυγαριές, μυρτιές, πικροδάφνες και καλάμια, υπήρχε κα το επάγγελμα του καλαθοποιού.

Από αυτά τα δέντρα, οι καλαθοποιοί, έπαιρναν μακριές βίτσες με ειδικό μαχαίρι και έκαναν σκελετούς , για να πλέξουν με τα σχισμένα καλάμια , καλάθια και κοφίνια, ενώ με τις βίτσες έπλεκαν στουπιά για τυρί, κόφτες για τη μεταφορά των σταφυλιών, και άλλα πολλά...

ΜΠΟΜΠ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ

 Ο ΓΑΛΑΤΑΣ

Ο γαλατάς ήταν ένα  επάγγελμα  παλαιότερων εποχών, που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Το    επάγγελμα του Γαλατά, τα παλιά  χρόνια δεν το συναντούσες  στα χωριά, παρά μόνο στις μικρές και μεγάλες  πόλεις. Στα  χωριά σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν τα δικά τους ζώα και έβρισκαν το γάλα εύκολα.

      Ο γαλατάς αναλάμβανε τη διάθεση του γάλατος. Στην Ελλάδα το επάγγελμα το ασκούσαν οι βοσκοί που περιφέρονταν γύρω από τις πόλεις  με τα πρόβατα τους και τα οποία άρμεγαν και στη συνέχεια πουλούσαν το γάλα.

      Τα μοναδικά εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο γαλατάς ήταν τα πήλινα δοχεία τα οποία γέμιζε με φρέσκο γάλα και τα μετέφερε μ΄ ένα γάιδαρο αρχικά και αργότερα με ποδήλατο ή μηχανάκι.

      Ό    μως στη δεκαετία του 1970 απαγορεύτηκε το επάγγελμα γιατί έπρεπε να βελτιωθεί η ποιότητα και η υγειονομική ασφάλεια του γάλακτος με αποτέλεσμα πλέον το γάλα να πωλείται μόνο στα σούπερ μάρκετ.

Τέλος οι μόνες πληροφορίες που έχουμε για τον γαλατά είναι φωτογραφίες που βρίσκονται σε κάποια λαογραφικά μουσεία και στο διαδίκτυο.

Κοραλένια

Ο ΓΑΛΑΤΑΣ

   Ο γαλατάς είχε το δικό του μαγαζί, αλλά κάθε μέρα, συνήθως το πρωί, περνούσε από τις γειτονιές και άφηνε σε καθε σπίτι γάλα.

   Τα γάλατα τα μετέφερε πάνω στο μηχανάκι με μια καρότσα. Το κάθε σπίτι έδινε την παραγγελία του και έτσι ήξερε πόσο γάλα θα αφήσει την επόμενη μέρα. Άλλες πάλι νοικοκυρές έβγαιναν έξω από το σπίτι τους την ώρα που περνούσε ο γαλατάς και αγόραζαν ό,τι ήθελαν.

   Πολλές νοικοκυρές πλήρωναν το γάλα καθημερινά. Άλλες πάλι ,μαζεμένα μια φορά την εβδομάδα. Γι αυτό το λόγο ο γαλατάς είχε το τεφτέρι του  και εκεί σημείωνε τα χρέη κάθε νοικοκυράς...

ΚΑΡΧΑΡΙΑΚΙΑΣ

Ο ΚΑΣΤΑΝΑΣ

Πάρτε καστανάκια,

φρέσκα και ζεστά,

έχουν βιταμίνες,

έχουν νοστιμιά.

Πάρτε καστανάκια

μικρά, καλά παιδιά,

δε χαλούν δοντάκια,

τάχω διαλεχτά.

ΔΕΛΦΙΝΟΥΛΑ