Δ1΄ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΖΙΤΖΗ ΘΩΜΑΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΝΕΡΟΠΑΡΑΜΥΘΟ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΕΘΙΜΑ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ(Επειδή το νερό δεν μπορεί να λείπει από αυτή)

Πως είναι το νερό;

Το νερό θα το βρούμε σε διάφορες μορφές. Ο υδρατμός, ο πάγος, η σταγόνα, η βροχή, το ποτάμι, η λίμνη, η θάλασσα όλα αυτά είναι το νερό.
Το νερό που πίνουμε δεν έχει γεύση, μυρωδιά, χρώμα αλλά είναι διάφανο. Είναι σημαντικό για την ανθρώπινη ζωή. Χωρίς νερό ο άνθρωπος δεν ζει πολλές μέρες, αρρωσταίνει σοβαρά.
Το μεγαλύτερο μέρος της γης καλύπτεται από νερό. Αλλά και το σώμα μας έχει νερό, σχεδόν το μισό μας βάρος.
Το νερό το χωρίζουμε σε:
α) πόσιμο (αυτό δηλαδή που πίνουμε)
β) «γλυκό» που βρίσκεται σε λίμνες και ποτάμια
γ) το νερό της θάλασσας (που είναι αλμυρό)


Σταγονούλα

Πως έρχεται το νερό στο σπίτι μας;


Η Λάρισα από το 1930 μέχρι το 1990 έπαιρνε νερό από τον Πηνειό και αφού το καθάριζε το έστελνε στα σπίτια των πολιτών της. Από το 1990 και μέχρι σήμερα το δίκτυο ύδρευσης παίρνει νερό από 17 γεωτρήσεις (5 στη Γιάννουλη, 7 στον Αμπελώνα και 5 στα Πλατανούλια.)
Στη Λάρισα από το τέλος του 1990 και μετά έχει κατασκευάσει εξωτερικό δίκτυο ύδρευσης για την εξεύρεση πηγών νερού αλλά και της μεταφοράς του στην πόλη.
Το νερό των γεωτρήσεων μεταφέρετε στις δεξαμενές της Αγ. Παρασκευής και του Μεζούρλου και με την βοήθεια της βαρύτητας λόγω του ύψους των δυο αυτών σημείων μοιράζεται στην πόλη.
Όταν το νερό βγαίνει από τις γεωτρήσεις περνάει από ειδικά φίλτρα όπου κρατάνε τα μικρόβια και όταν φτάνει στις δεξαμενές της Αγ. Παρασκευής και του Μεζούρλου γίνεται η χλωρίωση του, ώστε στο τέλος να φτάνει πια πόσιμο στο σπίτι μας.


Σταγονούλα

Ο Αχελώος-ποταμός με αρχαίο όνομα

          Ο ποταμός Αχελώος είναι το δεύτερο σε μήκος ποταμός της Ελλάδας. Πηγάζει από την οροσειρά της Πίνδου και μετά από μια διαδρομή 255 χλμ εκβάλει στο Ιόνιο πέλαγος.    Κατά τη διαδρομή του διέρχεται από τους νομούς Τρικάλων, Καρδίτσας και Άρτας και στη συνέχεια από τα όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.

Πήρε το όνομα του από το θεό Αχελώο, που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προστάτευε τον ποταμό. Είχε αρκετές μορφές. Συνήθως απεικονιζόταν από τη μέση και κάτω σαν ψάρι, γενειοφόρος με κέρατα στο κεφάλι του.

Άλλες μορφές του ποτάμιου αυτού θεού ήταν σαν φίδι, σαν ταύρος και σαν ανθρωπόμορφο ον με κεφάλι  ταύρου που από τα γένια του έτρεχαν πολλά νερά. Το μόνο βέβαιο είναι πως στις περισσότερες μορφές του ο Αχελώος ήταν ένα άσχημο τέρας.

 ΚΟΡΑΛΕΝΙΑ

ΝΕΡΟΠΑΡΑΜΥΘΟΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗ

  Μια φορά κι έναν καιρό, ο Σταγονούλης καθώς κολυμπούσε ήρεμος σε μια λίμνη με γαλάζια νερά, είδε τον καυτό ήλιο να ανατέλει.Σκέφτηκε:Μμ...ο ήλιος σίγουρα θα με εξατμίσει.Ευκαιρία να ταξιδέψω σε άλλες χώρες. Να δω κι άλλα    όντα, να κάνω καινούριους φίλους.Αυτό θα είναι συναρπαστικό! Και πριν προλάβει να τελειώσει, άρχισε να ανεβαίνει ψηλά ψηλά ,και τι να δει! Πολλές άλλες σταγόνες να ανεβαίνουν κι αυτές και να σχηματίζουν σύννεφα...

  Ρωτάει μια σταγόνα :

-Θέλεις να γίνουμε φίλοι;

-Άμα θέλω λέει;και βέβαια θέλω!

-Ωραία. Πως σε λένε;

-Ρίκο και πάω να πέσω στη θάλασσα του Πουέρτο Ρίκο.

-Εμένα με λένε Σταγονούλη.Θέλεις να ακολουθήσεις το δρόμο μου και να μην

πας στο Πουέρτο Ρίκο;

-Ναι ,θέλω.

Και έτσι ο Ρίκο, ξενάγησε τον Σταγονούλη στο σύννεφο. Το βράδυ πήγαν στην καμπίνα του και κοιμήθηκαν.

  Το πρωί, έφαγαν πρωινό στα γρήγορα και άρχισαν να πέφτουν.

-Που είμαστε ;λέει ο Ρίκο.

-Στον Νείλο του απαντάει, και συνέχισαν να κολυμπούν.

  Στα μισά του δρόμου, συνάντησαν έναν μεγάλο κροκόδειλο ,να προσπαθεί να εξοντώσει μία σταγόνα.Αμέσως ο Σταγονούλης ορμάει στο μάτι του κροκόδειλου, αναγκάζοντας τον να αφήσει ελεύθερη τη σταγόνα από τα σαγόνια του. Αμέσως μετά ο Μπίλος Σταγονείλος, ευχαρίστησε τον Σταγονούλη και συνέχισε το ταξίδι του.

  Το πρωί έφαγαν και ξαναεξατμίστηκαν...Σε τρεις μέρες προσγειώθηκαν ξανά.

-Που είμαστε;λέει ο Ρίκο.

-Στον Αμαζόνιο,του απαντάει. Οχ! Όχι δεν πέσαμε σε νερό, πέσαμε στις ρίζες ενός φοίνικα...

  ...Και έτσι τελείωσαν οι περιπέτειες του Σταγονούλη  και του Ρίκο.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Το ποτάμι τρέχει να συναντήσει τη θάλασσα

  Το ποτάμι του χωριού μου λέγεται Πετριλιώτης. Βρίσκεται στην οροσειρά της Πίνδου.

  Ο παππούς λέει ότι το ποτάμι αυτό έχει μεγάλη ιστορία. Από τις πηγές του ήπιε νερό ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

  Το ποτάμι το επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι, γιατί είναι κοντά στο εξοχικό μου.

  Τον κάθε επισκέπτη, τον εντυπωσιάζουν τα γάργαρα νερά του που έρχονται από την πηγή. Επίσης εντυπωσιακοί είναι οι μικροί καταρράκτες του , που σχηματίζουν  σκάλα.

  Το ποτάμι κυλάει ανάμεσα σε πυκνά δέντρα.Μέσα στο στο ποτάμι ζουν νερόφιδα, βάτραχοι και πέστροφες. Το καλοκαίρι, το ποτάμι είναι ήσυχο και μπορεί κάποιος να ψαρέψει. Το χειμώνα όμως πλημμυρίζει και γίνεται αδιάβατο.

  Με εντυπωσιάζουν τα κάτασπρα χαλίκια του που γυαλίζουν στον ήλιο.

  Το ποτάμι αυτό , μου αρέσει γιατί είναι όμορφο και γι αυτό το επισκέπτομαι κάθε χρόνο...

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

  ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

  Ήταν ένα αστεράκι που ζούσε στον ουρανό, ήταν το πιο μικρό. Μια μέρα στον ουρανό έγινε σεισμός, και το αστεράκι έπεσε στη γη. Η γη δεν του άρεσε καθόλου, ήταν πολύ βρώμικα έλεγε. Έτσι αποφάσισε να ξαναπάει στον ουρανό.

  Πηδούσε απότο ένα σύννεφο στο άλλο, κολυμπούσε σε ένα ποτάμι, σκαρφάλωσε σε βουνά, ώσπου έφτασε. Όμως δεν ήξερε ότι το σπίτι του είχε γκρεμιστεί.

  Εκείνη την ώρα, το φεγγάρι του φωνάζει:

-Αστέρι, πού εξαφανίστηκες; το σπίτι σου γκρεμίστηκε. Έλα να μείνεις στο δικό μου.

  Έτσι και έκανε...

ΚΟΧΥΛΕΝΙΑ

Η ηλιαχτίδα και το μήλο

 Ήταν κάποτε μια ηλιαχτίδα που ήταν πολύ στεναχωρημένη. Είχε ταξιδέψει σε πολλά μέρη. Όμως δεν είχε πού να μείνει. Περπατούσε στη γη, ώσπου είδε στο έδαφος,ένα κατακόκκινο και ζουμερό μήλο. Της άρεσε πολύ αυτό, γιατί δεν το χε ξαναδεί στη ζωή της. Το μήλο τη ρώτησε:

-Πώς βρέθηκες κάτω στη γη; Έπρεπε να είσαι δίπλα στον ήλιο και να λάμπεις.

-Ταξίδευα σε πολλά μέρη, γιατί ήθελα να δω τον κόσμο!

-Μήπως έχεις κάποιον φίλο;

-Όχι δεν γνωρίζω κανέναν εδώ πέρα.

-Θέλεις να σου δείξω τους φίλους μου;

-Ναι! Θα το ήθελα πολύ! Πάμε!

-Ορίστε οι φίλοι μου! Το πορτοκάλι, το ρόδι και το μανταρίνι. Τώρα τους έχεις κι εσύ φίλους.

-Αχ σε ευχαριστώ πολύ μήλο!Θέλω να γίνω μέλος της παρέας σας και να σας ζεσταίνω πάντα!

-Σε θέλουμε ηλιαχτίδα! Δεν θέλουμε να φύγεις! Είπαν όλοι με ένα στόμα!

ΒΡΟΧΟΥΛΙΝΑ

Οι περιπέτειες της Σταγονίτσας

Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Σταγονίτσα. Η Σταγονίτσα ζούσε μαζί με άλλες  σταγονίτσες σ’ ένα σύννεφο και όλες μαζί ήταν μια παρέα.

Μια μέρα έβρεξε και η Σταγονίτσα χωρίστηκε με τους φίλους της, καθώς έπεσε σ’ ένα λιβάδι. Η Σταγονίτσα  ήταν στεναχωρημένη, γιατί είχε χωριστεί από την παρέα της. Εκείνη όμως δεν το έβαλε κάτω. Μόλις είδε μια μέλισσα της ζήτησε ευγενικά να την βοηθήσει. Αν μπορούσε να την πάει σ’ ένα άλλο λιβάδι μήπως εκεί έβρισκε τους φίλους της.

Καθώς πετούσαν, κατά λάθος η μέλισσα μπήκε σ’ ένα σπίτι. Ένα κοριτσάκι που έμεινε στο σπίτι κυνήγησε την μέλισσα γιατί νόμιζε ότι θα την τσιμπήσει. Τελικά κατάφεραν και βγήκαν σώοι.

Η μέλισσα την άφησε σ’ ένα κοντινό λιβάδι γιατί έπρεπε να πάει στην κυψέλη της. Ούτε σ’ αυτό το λιβάδι ήταν η παρέα της. Έψαξε , συνάντησε ένα κουνουπάκι και το παρακάλεσε να την πάει σ’ ένα άλλο λιβάδι. Το κουνουπάκι δέχτηκε και ξεκίνησαν. Καθώς πετούσαν πέρασαν από μια λίμνη. Εκεί τους κυνήγησε ένα βατραχάκι αλλά κατάφεραν και του ξέφυγαν. Το κουνουπάκι άφησε την Σταγονίτσα σ’ άλλο λιβάδι γιατί έπρεπε να πάει στο σπίτι του.

Η Σταγονίτσα σκεφτόταν τι άλλο έπρεπε να κάνει για να βρει την παρέα της. Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να λέει:

-«Σταγονίτσα εσύ είσαι; Ο φίλος σου είμαι».

Η Σταγονίτσα πλησίασε και είδε τον Σταγονούλη, τον φίλο της.

Η χαρά της ήταν μεγάλη! Βρήκε τελικά έναν από τους φίλους της! Επιτέλους! Θα είχε συντροφιά στην αναζήτηση των υπολοίπων φίλων της.

Το επόμενο πρωί πέρασε από δίπλα τους ένα περιστέρι και τους είπε:

-«Γεια σας μικρές μου σταγονίτσες. Τι κάνετε εδώ; Θέλετε βοήθεια;»

Εκείνοι είπαν: «Ναι! Θα θέλαμε αν μπορείς να μας πας σε μια λίμνη.»

Το περιστέρι δέχτηκε και τους πήγε στην λίμνη που θέλανε.

Ώσπου  μια μέρα με πολύ ζέστη εξατμιστήκαν και πήγαν σ’ ένα σύννεφο. Εκεί ήταν οι φίλοι τους, τους περίμεναν!

Αμέσως η Σταγονίτσα ένιωσε πολύ καλύτερα! Ήταν ευτυχισμένη! Όλη η παρέα ξανά μαζί! Οι φίλοι της, την αγκάλιασαν και έγιναν όλοι μαζί μια τεράστια σταγόνα!

ΤΕΛΟΣ

Σταγονούλα 

Οι περιπέτειες του Σταγονούλη

Μια φορά και έναν καιρό, πάνω στα σύννεφα , ζούσε ο Σταγονούλης  με την οικογένεια του .Ήταν όμως μεγάλος πια και έπρεπε να φύγει από το σπίτι. Πήγε λοιπόν στο γκρίζο σύννεφο και αφού άρχισε να βρέχει εκτοξεύτηκε στη γη.

        Ταξίδεψε σε όλη τη Γη, θέλοντας να γνωρίσει όλα αυτά τα μέρη και να μάθει καινούργια πράγματα.

        Πρώτα προχώρησε στην Αγγλία και είδε πολλά ωραία αξιοθέατα. Είδε το παλάτι της Βασίλισσας Ελισάβετ, το μεγαλύτερο ρολόι στον κόσμο, το Μπιγκ Μπέν, την γέφυρα Τάουερ Μπρίτζ, τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και το Βρετανικό μουσείο. Μετά πήγε στην έρημο Σαχάρα. Εκεί δεν είχε τίποτα, μόνο άμμο και καμήλες.Μετά πήγε στην Ισπανία και είδε αρχαία μνημεία, μεσαιωνικά κάστρα, παραδοσιακά χωριά και πανέμορφες παραλίες. Τέλος ταξίδεψε στην Ελλάδα. Εκεί είδε την Ακρόπολη, το ναυάγιο, λίμνες,  ποτάμια, βουνά, θάλασσες, ζωολογικούς κήπους, πλατείες κτλ. Εκεί όμως βρήκε και όλους του τους φίλους και έμειναν όλοι μαζί για πάντα. Τους φιλοξένησε ο κύριος δέντρος.

        Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

ΚΟΡΑΛΕΝΙΑ

Αν ήμουν σταγόνα και ήμουν μόνη στη γη                            

Μια φορά και έναν καιρό στη γη υπήρχε μόνο μια σταγόνα, η Μοναδική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε πάρα πολύ ζέστη και όλες οι σταγόνες εξατμίστηκαν, έτσι η Μοναδική έμεινε μόνη πάνω στη γη.

         Η Μοναδική, τα κατάφερε γιατί τριγυρνούσε μέσα σε μια σπηλιά. Είχε πάει εκεί ταξιδεύοντας στα φτερά μιας πεταλούδας ενώ έπαιζε κρυφτό με τις άλλες σταγόνες. Νομίζοντας ότι έχει βρει την τέλεια κρυψώνα, χάθηκε μέσα στη σπηλιά. Βρήκε όμως ένα λουλούδι που δεν είχε ξαναδεί. Δεν είχε έντονα χρώματα και το πράσινο φώτιζε  το σκοτάδι της σπηλιάς.

Το πλησίασε και το ρώτησε αν ήξερε προς τα που είναι η έξοδος της σπηλιάς γιατί είχε χαθεί. Το παράξενο λουλούδι έδειξε με τα φύλλα του, τον δρόμο προς την έξοδο. Ρώτησε όμως τη  Μοναδική πως ήταν ο κόσμος έξω από την σπηλιά! Δεν τον είχε δει ποτέ!

         Η Μοναδική του είπε λοιπόν ότι έξω από την σπηλιά, τα φυτά και τα λουλούδια είναι πολύχρωμα, πράσινα και χαίρονται όταν παίζουν με τις αχτίδες του ήλιου. Γελούν όταν ο αέρας περνά ανάμεσα από τα φύλλα τους και τα κλαδιά τους.

Είναι ενθουσιασμένα όταν οι πεταλούδες και οι μέλισσες τους επισκέπτονται.

Το παράξενο λουλούδι στενοχωρήθηκε γιατί δεν τα ήξερε όλα αυτά! Η Μοναδική όμως του είπε να μην στεναχωριέται γιατί αυτό είχε κάτι που δεν είχαν τα υπόλοιπα λουλούδια. Είχε ένα μοναδικό πράσινο που έδινε φως στη σπηλιά.

Το παράξενο λουλούδι την ευχαρίστησε για τα καλά της λόγια και της ευχήθηκε καλό ταξίδι. Μάλιστα της είπε ότι λίγο πιο εκεί θα βρει ένα κουνούπι που θα την βοηθούσε στο ταξίδι της,

         Πραγματικά η Μοναδική βρήκε το κουνούπι και το παρακάλεσε να τη βοηθήσει. Το κουνούπι δέχτηκε. Όταν όμως η Μοναδική βγήκε από τη σπηλιά δεν βρήκε τους φίλους της, όπως περίμενε  και στενοχωρήθηκε.

Η ζέστη ήταν δυνατή και εξατμίστηκε αμέσως και αυτή. Αλλά η στεναχώρια της δεν κράτησε πολύ γιατί όλη η παρέα της, ήταν στο σύννεφο που πήγε και η ίδια.

Εκεί τους είπε για το παράξενο λουλούδι που είχε δει στη σπηλιά.

Συμφώνησαν όταν θα ξαναέπεφταν στη γη να πάνε να το επισκεφτούν όλοι μαζί, ώστε να μην αισθάνεται μοναξιά!

Τέλος.

 Σταγονούλα

<< Ο πλανήτης των νερένιων δέντρων >>

            Μία φορά κι έναν καιρό, πέντε χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη γη, υπήρχε ο πλανήτης Νερένιος. Ήταν ένας τόπος καταπράσινος γεμάτος πολύχρωμα λουλούδια και χαρούμενα ζωάκια.

            Παντού υπήρχαν λίμνες, ποτάμια, ρυάκια και θάλασσες με γάργαρα και κρυστάλλινα νερά. Όλα ήταν πολύ όμορφα και όλα τα ζωάκια της στεριάς και της θάλασσας ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους.

            Το πιο όμορφο από όλα ήταν τα δέντρα που μεγάλωναν στις όχθες των ποταμών. Είχαν πολύχρωμα κλαδιά και τεράστιες ρίζες, που έφταναν πολύ βαθιά μέσα στη γη. Ήταν τα νερένια δέντρα, που ήταν τα πιο όμορφα και σοφά δέντρα που υπήρχαν.

            Στο κέντρο του πλανήτη, μέσα στο νερένιο δάσος, υπήρχε το μεγάλο νερένιο δέντρο. Ήταν το πιο σοφό και όλοι πήγαιναν να το συμβουλευτούν για τα προβλήματά τους. Το έλεγαν κύριο Σοφό.

             Ένα πρωί πήγε και ένα μικρό δεντράκι να ζητήσει βοήθεια, Ήταν ο μικρός Νερούλης. Ο Νερούλης στεναχωριόταν, γιατί τα κλαδιά του ήταν πράσινα και όχι πολύχρωμα.

Μόλις τον είδε ο κύριος Σοφός τον ρώτησε:

-       << Νερούλη, γιατί είσαι λυπημένος; >>

Ο Νερούλης του απάντησε:

-       << Κύριε Σοφέ, γιατί τα κλαδιά μου είναι πράσινα και όχι πολύχρωμα σαν τα δικά σου ; >>

Και ο κύριος Σοφός του είπε:

-       << Νερούλη, μη στεναχωριέσαι. Είσαι πολύ μικρός ακόμα. Όσο θα μεγαλώνεις, θα μεγαλώνουν και τα κλαδιά σου. Κάθε φορά που θα ξεκουράζεται ένα πουλάκι ή μια πεταλούδα στο κλαδί σου, το χρώμα θα αλλάζει. Έτσι θα γίνεις και εσύ πολύχρωμος όπως και τα άλλα νερένια δέντρα. >>

Ο Νερούλης έφυγε χαρούμενος και έτρεξε να πει τα νέα στους δικούς του. Σιγά - σιγά μεγάλωνε, ώσπου έγινε ένα τεράστιο και πολύχρωμο νερένιο δέντρο, που όλοι τα θαύμαζαν και το αγαπούσαν.

Δροσοσταλίδα !!!

<< Οι περιπέτειες της Ρούλα – Ρούλα  Σταγονούλας >>

            Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια χαριτωμένη σταγονούλα που τις άρεζαν πολύ τα ταξίδια. Γι’ αυτό έκανε πολλά και μακρινά ταξίδια. Το όνομά της ήταν Ρούλα – Ρούλα Σταγονούλα.

            Κάποτε ταξίδεψε στη μακρινή Ασία και εκεί συνάντησε μια μάγισσα. Εκείνη της έκανε μάγια και η μικρή σταγονούλα έχασε τις δυνάμεις της. Άρχισε τότε να πέφτει γρήγορα στη γη.

            Για καλή της τύχη όμως έπεσε πάνω στον Ασπρούλη Συννεφούλη και σώθηκε. Εκεί γνώρισε τον Ρούλη – Ρούλη Σταγονούλη και ερωτεύτηκαν τρελά.

            Οι δύο μικρές σταγονούλες παντρεύτηκαν και έκαναν πολλά όμορφα σταγονάκια. Αυτά ήταν πολύ ζωηρά και κάνανε πολλές αταξίες. Η Ρούλα – Ρούλα Σταγονούλα ήταν πολύ καλή μητέρα και τα φρόντιζε με πολύ αγάπη.

            Όταν μεγάλωσαν τα σταγονάκιια ταξίδεψαν όλοι μαζί στην Ελλάδα για να γνωρίσουν την πατρίδα της σταγονούλας. Τους άρεσε τόσο πολύ η Ελλάδα, που αποφάσισαν να ζήσουν για πάντα εκεί.

            Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα                                                                                            

Δροσοσταλίδα !!!

<< Αν ήμουν μια σταγόνα και ήμουν μόνη στη γη>>

            Ένα όμορφο βράδυ, στο όνειρό μου είδα ότι ήμουν η μόνη σταγονούλα στη γη. Με λέγανε Ρούλα – Ρούλα Ομορφούλα.

            Ήμουν ολομόναχη στη γη. Δεν είχα φίλους και δεν μπορούσα να παίξω με κανέναν. Όλα ήταν έρημα. Ήμουν πολύ ψηλά σε έναν λόφο και από κάτω ήταν ένας γκρεμός. Δεν είχα φαγητό ούτε νερό να πιώ. Το μόνο που είχα ήταν μια όμορφη και πολύχρωμη σκηνή.

            Αααχ  !!!  Τι όνειρο είναι αυτό  !!! Δεν έχω δει ποτέ χειρότερο όνειρο από αυτό !!!

            Από τότε κάθε βράδυ διαβάζω από ένα χαρούμενο βιβλίο για να ονειρεύομαι όμορφα πράγματα.

Δροσοσταλίδα !!!

 < ΟΙ    ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ   ΤΗΣ   ΝΟΥΛΑΣ ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΑΣ>

    Μια  φορά  και   έναν   καιρό  πριν  από  100  χρόνια   γεννήθηκε   στο   δάσος   του  Αμαζονίου  μία  μικρή  όμορφη  σταγονούλα.

    Την  σταγονούλα  αυτή την έλεγαν Νούλα και βρέθηκε μετά από μια πολλή δυνατή βροχή πάνω σ΄ ένα φύλλο ενός  πανύψηλου δένδρου.

    Σ αυτό το δένδρο υπήρχαν και άλλες πολλές σταγονούλες, αλλά καμία δεν ήθελε την Νούλα στην παρέα της.

   -Δεν σε θέλουμε στην παρέα μας , φύγε από εδώ.

   -Εντάξει θα φύγω, τους απάντησε η Νούλα.

     Όμως  στο διπλανό  δέντρο υπήρχε ένας σταγονούλης που τον έλεγαν Λούλη . Ήταν και αυτός μόνος.

    Η Νούλα έκλεγε συνεχώς .Τότε ο Λούλης την λυπήθηκε και της είπε

   -Πήδηξε στο δένδρο μου με τη βοήθεια του σχοινιού που υπάρχει στο κλαδί σου.

    Τελικά αυτή τα κατάφερε και έγιναν αμέσως φίλοι.

   -Θα είμαστε για πάντα μαζί, είπε  ο Λούλης στη Νούλα.

    Είχε αρκετές μέρες να βρέξει και τα ζώα του δάσους διψούσαν πολύ.

    Ένα φίδι σιγά-σιγά άρχισε να σκαρφαλώνει στο δένδρο ,γιατί είδε την σταγονούλα.

   Αυτή μαζί με το φίλο της γρήγορα πήραν το σχοινί και πήδηξαν από δένδρο σε δένδρο ,ώσπου σώθηκαν από το φίδι.

   -Τα καταφέραμε!! Γιούπιι!! ,είπαν και οι δυο μαζί.

    Εκείνη τη στιγμή τους είδε μια μεγάλη δηλητηριώδες αράχνη .Διψούσε και εκείνη πολύ.

   -Πήδα γρήγορα με το σχοινί στο επόμενο δένδρο, είπε ο Λούλης

   -Δε θα τα καταφέρουμε ,είπε η Νούλα τρομαγμένη.

   -Τρία ,δύο ,ένα  ,είπαν και έφυγαν τελικά για άλλο δένδρο.

    Εκεί συνάντησαν μία μαϊμού να ταΐζει τα μαϊμουδάκια της μπανάνες.

   Όταν η μαϊμού είδε τις δυο σταγονούλες αποφάσισε να δώσει από μία σε κάθε μωρό της.

  -Η μαϊμού πηδάει γρήγορα από δένδρο σε δένδρο . Κάτι πρέπει να κάνουμε , είπε η Νούλα

   -Τώρα πηδάμε με το σχοινί στον ποταμό του Αμαζονίου , είπε ο Λούλης.

   Πάνω σε ένα φυλλαράκι κατάφεραν να σωθούνε και οι δύο ,μα μόλις πέρασαν δέκα λεπτά ξεκούρασης, συνάντησαν έναν κροκόδειλο .Εκείνη ακριβώς τη στιγμή εμφανίστηκαν οι σταγονούλες που δεν χώνευαν τη Νούλα . Αυτές αποφάσισαν να τους βοηθήσουν ,γιατί τους λυπήθηκαν και τους είπαν:

   -Μη φοβάστε θα σας σώσουμε.

   Οι σταγονούλες  έριξαν ένα τεράστιο σχοινί μέσα στο ποτάμι . Τότε  ο Λούλης  και η Νούλα έδεσαν το φύλλο τους και οι υπόλοιπες σταγονούλες που ήταν έξω από το ποτάμι , τους τράβηξαν με πολλή δύναμη.

   -Ευτυχώς που δεν σας ήπιε ο κροκόδειλος , είπαν οι σταγονούλες.

   -Ευχαριστούμε που μας σώσατε.

   -Θα είμαστε για πάντα μαζί , είπαν οι σταγονούλες στη Νούλα και στον Λούλη.

   Μετά από δύο εβδομάδες έγινε ο γάμος του Λούλη και της Νούλας .Όλες οι σταγονούλες ήταν εκεί και έζησαν αυτοί καλά και ‘μείς καλύτερα.

 Η ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟΥΛΑ

 " Οι περιπέτειες του Σταγονούλη"


  Μια φορά και έναν καιρό ο μικρός Σταγονούλης κολυμπούσε ξέγνοιαστος στη θάλασσα και συζητούσε με τον φίλο του τον Ήλιο.
  Ξαφνικά ένα γκρίζο σύννεφο έκανε την εμφάνισή του στον ουρανό."Τι ωραία θα ήταν να μπορώ να πετάξω και να φτάσω στο πουπουλένιο αυτό συννεφάκι !", σκέφτηκε ο Σταγονούλης.Τότε άρχισε να νοιώθει ανάλαφρος και να ανεβαίνει προς τα πάνω.Οι ακτίνες του ήλιου τον ζέσταναν και άρχισε να εξατμίζεται.Όταν προσγειώθηκε στο σύννεφο συνάντησε έναν περίεργο κύριο με μουστάκι και ναυτικό καπέλο που παρατηρούσε τον ουρανό με ένα τηλεσκόπιο.
- Γειά σου μικρέ. Ποιός είσαι και από πού έρχεσαι; ρώτησε τον φίλο μας.
- Γειά σας, είμαι ο Σταγονούλης και έρχομαι απ΄ τη θάλασσα, απάντησε αυτός.
- Εγώ είμαι ο καπετάν Σταγόνας, είπε ο κύριος και συνέχισε:"Έρχεται μπόρα, κρατήσου καλά".
  Σε λίγο άρχισε να βρέχει.Ο Σταγονούλης βλέποντας τα αδερφάκια του, τις άλλες σταγονίτσες να πέφτουν, πήδησε και αυτός απο το σύννεφο και άρχισε να πέφτει μαζί τους.Καθώς έπεφτε είδε ένα ψαράκι που ήταν μπλεγμένο στα δίχτυα ενός ψαρά.
  Ο Σταγονούλης έπεσε γρήγορα στο νερό και βοήθησε το ψαράκι να ελευθερωθεί.Συστήθηκαν και έγιναν φίλοι.
  Όταν βγήκε και ο Ήλιος ο Σταγονούλης πρότεινε να παίξουν τόπι. Έπαιξαν χαρούμενα όλοι μαζί και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. ΤΕΛΟΣ

Ρίνα Ρίνα  η Μπουρμπουλήθρα

<< Οι περιπέτειες της Ρούλα – Ρούλα Σταγονούλας >>

  Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια χαριτωμένη σταγονούλα που τις άρεζαν πολύ τα ταξίδια. Γι’ αυτό έκανε πολλά και μακρινά ταξίδια. Το όνομά της ήταν Ρούλα – Ρούλα Σταγονούλα.
  Κάποτε ταξίδεψε στη μακρινή Ασία και εκεί συνάντησε μια μάγισσα. Εκείνη της έκανε μάγια και η μικρή σταγονούλα έχασε τις δυνάμεις της. Άρχισε τότε να πέφτει γρήγορα στη γη.
  Για καλή της τύχη όμως έπεσε πάνω στον Ασπρούλη Συννεφούλη και σώθηκε. Εκεί γνώρισε τον Ρούλη – Ρούλη Σταγονούλη και ερωτεύτηκαν τρελά.
  Οι δύο μικρές σταγονούλες παντρεύτηκαν και έκαναν πολλά όμορφα σταγονάκια. Αυτά ήταν πολύ ζωηρά και κάνανε πολλές αταξίες. Η Ρούλα – Ρούλα Σταγονούλα ήταν πολύ καλή μητέρα και τα φρόντιζε με πολύ αγάπη.
  Όταν μεγάλωσαν τα σταγονάκιια ταξίδεψαν όλοι μαζί στην Ελλάδα για να γνωρίσουν την πατρίδα της σταγονούλας. Τους άρεσε τόσο πολύ η Ελλάδα, που αποφάσισαν να ζήσουν για πάντα εκεί.
  Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δροσοσταλίδα !!!

Αν ήμουν σταγόνα και ήμουν μόνη στη γη                            

Μια φορά και έναν καιρό στη γη υπήρχε μόνο μια σταγόνα, η Μοναδική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε πάρα πολύ ζέστη και όλες οι σταγόνες εξατμίστηκαν, έτσι η Μοναδική έμεινε μόνη πάνω στη γη.

         Η Μοναδική, τα κατάφερε γιατί τριγυρνούσε μέσα σε μια σπηλιά. Είχε πάει εκεί ταξιδεύοντας στα φτερά μιας πεταλούδας ενώ έπαιζε κρυφτό με τις άλλες σταγόνες. Νομίζοντας ότι έχει βρει την τέλεια κρυψώνα, χάθηκε μέσα στη σπηλιά. Βρήκε όμως ένα λουλούδι που δεν είχε ξαναδεί. Δεν είχε έντονα χρώματα και το πράσινο φώτιζε  το σκοτάδι της σπηλιάς.

Το πλησίασε και το ρώτησε αν ήξερε προς τα που είναι η έξοδος της σπηλιάς γιατί είχε χαθεί. Το παράξενο λουλούδι έδειξε με τα φύλλα του, τον δρόμο προς την έξοδο. Ρώτησε όμως τη  Μοναδική πως ήταν ο κόσμος έξω από την σπηλιά! Δεν τον είχε δει ποτέ!

         Η Μοναδική του είπε λοιπόν ότι έξω από την σπηλιά, τα φυτά και τα λουλούδια είναι πολύχρωμα, πράσινα και χαίρονται όταν παίζουν με τις αχτίδες του ήλιου. Γελούν όταν ο αέρας περνά ανάμεσα από τα φύλλα τους και τα κλαδιά τους.

Είναι ενθουσιασμένα όταν οι πεταλούδες και οι μέλισσες τους επισκέπτονται.

Το παράξενο λουλούδι στενοχωρήθηκε γιατί δεν τα ήξερε όλα αυτά! Η Μοναδική όμως του είπε να μην στεναχωριέται γιατί αυτό είχε κάτι που δεν είχαν τα υπόλοιπα λουλούδια. Είχε ένα μοναδικό πράσινο που έδινε φως στη σπηλιά.

Το παράξενο λουλούδι την ευχαρίστησε για τα καλά της λόγια και της ευχήθηκε καλό ταξίδι. Μάλιστα της είπε ότι λίγο πιο εκεί θα βρει ένα κουνούπι που θα την βοηθούσε στο ταξίδι της,

         Πραγματικά η Μοναδική βρήκε το κουνούπι και το παρακάλεσε να τη βοηθήσει. Το κουνούπι δέχτηκε. Όταν όμως η Μοναδική βγήκε από τη σπηλιά δεν βρήκε τους φίλους της, όπως περίμενε  και στενοχωρήθηκε.

Η ζέστη ήταν δυνατή και εξατμίστηκε αμέσως και αυτή. Αλλά η στεναχώρια της δεν κράτησε πολύ γιατί όλη η παρέα της, ήταν στο σύννεφο που πήγε και η ίδια.

Εκεί τους είπε για το παράξενο λουλούδι που είχε δει στη σπηλιά.

Συμφώνησαν όταν θα ξαναέπεφταν στη γη να πάνε να το επισκεφτούν όλοι μαζί, ώστε να μην αισθάνεται μοναξιά!

 Σταγονούλα

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗ

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας Σταγονούλης.Αυτός ήταν ένας πολύ  μικρός ανθρωπάκος με χρώμα μπλε.Είχε και κάτι γλυκά, καφετί ματάκια. Ζούσε ψηλά στον ουρανό, μέσα σε ένα άσπρο σύννεφο. Ώσπου, μια νύχτα....

Τέλος πάντων! Αυτός κοιμόταν στο σπιτάκι του. Έτσι όπως κοιμόταν, γλιστράει από το κρεβάτι του. Άρχισε να πέφτει από τα ψηλά στα χαμηλά.Χωρίς να το καταλάβει, βρέθηκε σε ένα δάσος με άγρια ζώα.

Όταν άνοιξε τα μάτια του, είδε τον ηλιόλουστο ήλιο στον ουρανό. Θέλησε να τον ακολουθήσει. Έτσι όπως περπατούσε στο δάσος, ένιωσε κάτι να τον ακολουθεί.Ένα λιοντάρι έτρεχε προς το μέρος του. Ο Σταγονούλης τρόμαξε. Έκανε ένα μεγάλο άλμα και βρέθηκε σε ένα φουντωτό δέντρο.

Από κει ψηλά είδε μια λιμνούλα και σκέφτηκε να κάνει το μπανάκι του.Εκεί βρήκε κι άλλες σταγόνες και γίνανε φίλοι.

Ο Σταγονούλης ζήτησε το δρόμο της επιστροφής. Οι σταγόνες του την είπαν.

Όταν γύρισε στο σπιτάκι του, χαλάρωσε και ανακουφίστηκε...

ΒΡΟΧΟΥΛΙΝΑ

Αν ήμουν μια σταγόνα και ήμουν η μόνη στη γη............

Αν ήμουν μια σταγόνα και ήμουν η μόνη στη γη θα ήμουν, πολύ δυστυχισμένη γιατί δεν θα είχα φίλους και οικογένεια. Την αγάπη μου δεν θα μπορούσα να την μοιραστό με κανένα .
Μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου αν ήμουν μια σταγόνα μόνη. Θα έμενα σε ένα σύννεφο ψηλά στον ουρανό.

 Ο φωτεινός ήλιος θα με ξυπνούσε το πρωί. Καλημέρα θα έλεγα στον ήλιο και στα σύννεφα. Έπειτα θα ξεκινούσα για δουλειά. Κάθε λουλουδάκι θα το πότιζα σταγόνα-σταγόνα. Τα δέντρα με φώναζαν να πάω και σε αυτά. Δεν προλάβαινα γιατί ήμουν μόνη μου και κουρασμένη. Έκλεγα και ζητούσα βοήθεια από το σύννεφο.

Το λαμπερό φεγγάρι με αποκοίμηζε και τα λαμπερά αστεράκια μου τραγουδούσαν ένα νανούρισμα. Ένα πουλάκι είχε έρθει από μακριά και ήταν και αυτό μόνο του.Μόλις με είδε μου είπε<<θέλεις να γίνουμε φίλοι > >Χάρικα πολύ και αμέσος γίναμε οι καλίτεροι φίλοι.

Ο Θεός μας έπλασε εμάς τους ανθρώπους για να ζούμε όλοι μαζί με αγάπη και ειρήνη. Δημιούργησε τα ζώα, πουλιά, τα δέντρα, τη θάλασσα, τα ποτάμια, τα σύννεφα και τα ψάρια.

ΔΕΛΦΙΝΟΥΛΑ

«Αν ήμουν μια σταγόνα και ήμουν ο μόνος στη γη»

  Το νερό είναι πολύ σημαντικό στη ζωή. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να ζήσει τίποτα. Ούτε άνθρωπος, ούτε φυτά, ούτε ζώα. Για να ζήσουν λοιπόν, όλα αυτά τα πλάσματα της γης πρέπει να μην σπαταλάμε το νερό.
  Και η πιο μικρή σταγόνα είναι πολύ σημαντική στη ζωή. Αν ήμουν μια σταγόνα κι ήμουν ο μόνος στη γη, θα είχα μεγάλη ευθύνη για το που έπρεπε να πάω. Πριν ξεκινήσω θα έπρεπε να σκεφτώ πολύ σοβαρά σε ποιους τόπους με χρειάζονται περισσότερο.
  Σίγουρα πρώτα- πρώτα θα πήγαινα στην Αφρική, όπου εκεί τα παιδιά με έχουν ανάγκη γιατί διψούν και είναι άρρωστα. Μετά θα ταξίδευα μέχρι την έρημο για να ποτίσω τα φυτά και τη διψασμένη γη. Όμως δεν θα ξεχνούσα να πάω και στα χωράφια για να ποτίσω τις καλλιέργειες των αγροτών, γιατί δεν θα υπήρχε εκεί νερό.
  Όταν θα επέστρεφα στο συννεφάκι μου, θα ήμουν βέβαια κουρασμένος, αλλά θα ένιωθα πολύ περήφανος και χαρούμενος που κατάφερα όλη αυτή τη δύσκολη αποστολή. Γιατί αν και θα ήμουν η μοναδική σταγόνα, αποφάσισα να πάω στα μέρη που με χρειάζονταν περισσότερο.
  Έτσι, πέτυχα στο στόχο μου να δροσίσω τους ανθρώπους και να ποτίσω τη διψασμένη γη. Πόση αξία έχει το νερό πραγματικά, όχι μόνο όταν είναι πολύ, αλλά και μόνο μια σταγονίτσα νερού!

ΤΡΑΓΑΝΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ

Αν ήμουν μια σταγόνα μόνη  στη γη

Αν ήμουν μια σταγόνα μόνη στη γη, θα είχα φίλους, αλλά δεν θα ήταν κανείς σαν εμένα. Όλοι θα ήταν διαφορετικοί.

Θα είχα φίλους τα δέντρα, τα ζώα, τους ανθρώπους αλλά όχι μια σταγόνα σαν κι εμένα.

Δηλαδή οι άνθρωποι δεν θέλουν έναν φίλο σαν εκείνους; Έτσι κι εγώ!

Κι αν ποτέ γίνω σταγόνα και πάω στη γη πιστεύω να υπάρχουν κι άλλες σταγόνες σαν εμένα!

Κοραλένια

<< Αν ήμουν μια σταγόνα και ήμουν μόνη στη γη>

  Ένα όμορφο βράδυ, στο όνειρό μου είδα ότι ήμουν η μόνη σταγονούλα στη γη. Με λέγανε Ρούλα – Ρούλα Ομορφούλα.
  Ήμουν ολομόναχη στη γη. Δεν είχα φίλους και δεν μπορούσα να παίξω με κανέναν. Όλα ήταν έρημα.   Ήμουν πολύ ψηλά σε έναν λόφο και από κάτω ήταν ένας γκρεμός. Δεν είχα φαγητό ούτε νερό να πιώ.   Το μόνο που είχα ήταν μια όμορφη και πολύχρωμη σκηνή.
  Αααχ !!! Τι όνειρο είναι αυτό !!! Δεν έχω δει ποτέ χειρότερο όνειρο από αυτό !!!
  Από τότε κάθε βράδυ διαβάζω από ένα χαρούμενο βιβλίο για να ονειρεύομαι όμορφα πράγματα.


Δροσοσταλίδα !!!

ΑΝ ΗΜΟΥΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΗ ΓΗ

   Θα ένιωθα μοναξιά χωρίς να έχω έναν μπαμπά, μια μαμά και έναν αδελφό.

   Επίσης δεν θα είχα κάτι να ασχοληθώ ή να κάνω στη διάρκεια όλης της ζωής μου.

   Ακόμη δεν θα είχα φίλους για να παίξω και έτσι η ζωή μου θα ήταν πολύ άσχημη.

   Γι αυτό πρέπει να μην σπαταλάμε νερό.

   Αν ήμουν η τελευταία σταγόνα στη γη θα έπρεπε οι άνθρωποι να με θεωρούν ότι εγώ είμαι αυτό που τους χαρίζει τη ζωή τους.

   Γι αυτούς τους λόγους πρέπει να προσέχουμε και να μην σπαταλάμε έστω και την τελευταία σταγόνα νερού.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Ο πλανήτης των νερένιων δέντρων
  Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας πλανήτης που είχε παράξενα δέντρα.
  Αυτά τα παράξενα δέντρα για φύλλα είχαν σταγόνες. Ανάλογα το μέρος που ήταν είχαν γεύση οι σταγόνες, τα νερόδεντρα, όπως τα έλεγαν, όταν ήταν κοντά σε θάλασσα είχαν γεύση αλμυρή και όταν ήταν κοντά σε λίμνες και ποτάμια είχαν γλυκιά γεύση.
  Οι κάτοικοι του πλανήτη αυτού καλλιεργούσανε νερόδεντρα που είχαν γλυκό νερό έτσι ώστε να μαζεύουν το νερό αυτό και να το πίνουν. Βέβαια τα δέντρα αυτά επειδή ήταν νερόδεντρα δεν μπορούσαν να τα κάψουν στο τζάκι γιατί έβγαζαν νερό τα ξύλα τους.
  Κανείς δεν πείραζε τα νερόδεντρα, τα θεωρούσαν ιερά. Το νερό που έδιναν ήταν απαραίτητο για τη ζωή των κατοίκων και για τα υπόλοιπα δέντρα και τα φυτά του πλανήτη.
  Όμως μια φορά στον πλανήτη αυτό ήρθαν οι κάτοικοι ενός άλλου πλανήτη. Άρχισαν να κόβουν τα νερόδεντρα για να τα πάρουν μαζί τους γιατί αυτοί δεν είχαν τέτοια δέντρα στον πλανήτη τους.
  Δεν γνώριζαν όμως ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Τα νερόδεντρα με το που τα έκοβαν άρχιζαν να αδειάζουν το νερό που είχαν μέσα τους και αμέσως ξεραίνοταν. Όταν το κατάλαβαν ήταν πια αργά.   Η πόλη είχε γεμίσει νερά αλλά και αυτοί δεν μπορούσαν να τα πάρουν μαζί τους και να τα χρησιμοποιήσουν.
  Άδικος όλος αυτός ο κόπος. Οι κάτοικοι του πλανήτη των νερόδεντρων ήταν στενοχωρημένοι για την καταστροφή που είχε γίνει. Οι επισκέπτες έφυγαν αλλά το κακό είχε γίνει.
  Οι ντόπιοι προσπάθησαν να καλλιεργήσουν πάλι νερόδεντρα και τα κατάφεραν μετά από πολλά χρόνια να ξαναγεμίσουν τον πλανήτη με αυτά.
  Τελικά το κάθε δέντρο, λουλούδι, ζώο πρέπει να το αφήνουμε να αναπτύσσεται εκεί που πρέπει και όχι εκεί που εμείς επιθυμούμε!
Σταγονούλα

Ο πλανήτης των τριών νερένιων δέντρων
Μια φορά και έναν καιρό, σ΄ενα πλανήτη μαγικό, ζούσε ο βασιλιάς όλων των πλανητών. Ο βασιλιάς ήταν ένα νερόδεντρο που το έλεγαν Ποσειδώνα. Για βοηθούς του είχε άλλα δυο νερόδεντρα, την Νεφέλη και τον Νερούλη.
Ο πλανήτης αυτός που ζούσαν τα τρία δέντρα ήταν ο πιο μαγικός, όμορφος και λαμπερός!! Όλα ήταν πανέμορφα .Όλοι ήταν χαρούμενοι.
Ως βασιλιάς των πλανητών κοιτούσε αν πήγαιναν όλα καλά. Όλοι οι πλανήτες ήταν εντάξει εκτός από έναν …..τη Γη!!
Η Γη είναι ο πιο όμορφος πλανήτης από όλο το σύμπαν. Είχε ζώα, σπίτια, δρόμους, ανθρώπους και νερό. Όμως παρόλο που είχε τόσα όμορφα πράγματα, οι άνθρωποι σπαταλούσαν το νερό.
Ο Ποσειδώνας θύμωσε και κατέβηκε κάτω στη Γη μαζί με τους βοηθούς του.
Ο Ποσειδώνας συγκέντρωσε όλους τους ανθρώπους και τους είπε:
«Είμαι θυμωμένος μαζί σας! Έχετε τόσο ωραίο πλανήτη και θέλετε να τον καταστρέψετε σπαταλάτε το νερό! Θα ξανάρθω σε λίγο καιρό για να δω αν σταματήσατε να το κάνετε αυτό!»
Ο ι άνθρωποι προσπάθησαν να μην σπαταλούν το νερό αλλά δεν τα κατάφεραν. Όμως ένας σκέφτηκε να φτιάξουν μια μεγάλη κατσαρόλα και να βάλουν όλο το νερό εκεί, έτσι ώστε να παίρνουν και να χύνουν το νερό μέσα στην κατσαρόλα. Αυτό ήταν μια καλή ιδέα και οι άνθρωποι το εφάρμοζαν σωστά.
Μια μέρα ξαναήρθε ο Ποσειδώνας να ελέγξει και είδε το νερό στην κατσαρόλα και χάρηκε που οι άνθρωποι κατάλαβαν τη σημασία του νερού.
Γι αυτό τους άφησαν ελεύθερους με την υπόσχεση να μην ξανασπαταλήσουν το νερό.

Κοραλένια

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 2070
Είμαστε στο 2070

  Είμαστε στο 2070και ζούμε στον πλανήτη Ποσειδώνα. Στο γράμμα αυτό θα μάθετε πως καταφέραμε τόσα πολλά σημαντικά πράγματα εδώ που βρισκόμαστε.
  Μια ομάδα επιστημόνων από τη γη, όπου ξεκίνησε, ταξίδεψε στον πλανήτη Ποσειδώνα για να εγκαταστήσει ένα σταθμό. Μαζί τους πήραν και τον μικρό Άγγελο, που ήταν εννιά χρονών. Ο μικρός εξερευνητής ήταν πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί έγινε πραγματικότητα το όνειρό του να ταξιδέψει με ένα διαστημόπλοιο. Μόλις έφτασε στον Ποσειδώνα συνάντησαν εμάς κι έλεγαν ότι είμαστε εξωγήινοι. Δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μαζί μας και άρχισαν να δείχνουν με τα χέρια τους ψηλά τον ουρανό.
  Εμείς τότε, που ξέραμε το λόγο που ήρθαν στον Ποσειδώνα τους δείξαμε το μέρος όπου ήθελαν να κάνουν τις έρευνές τους, τους δώσαμε νερό, που υπήρχε πάρα πολύ στον Ποσειδώνα και έτσι ξεκίνησε η εξερεύνηση.

  Όταν τελείωσαν τη δουλειά τους οι επισκέπτες πήραν από τις αποθήκες καυσίμων ό, τι έπρεπε για το ταξίδι τους και μπήκαν στο διαστημόπλοιό τους για την επιστροφή τους στη Γη.

ΤΡΑΓΑΝΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ

<< Γράμμα από το 2070 >>

  Είμαστε στο 2070. Είμαι 50 χρονών και έχω πολλά προβλήματα γιατί δεν πίνω πολύ νερό. Το νερό σήμερα είναι λιγοστό.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός όλα ήταν διαφορετικά: τα πάρκα είχαν πολλά δέντρα, τα σπίτια είχαν κήπους με όμορφα λουλούδια.   Οι γυναίκες είχαν όμορφα μαλλιά και ωραίο δέρμα. Χρησιμοποιούσαμε το νερό σε μεγάλες ποσότητες χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες. Κανείς δεν έδινε προσοχή στις διαφημίσεις που έλεγαν <<Προσοχή στο νερό>> .
  Σήμερα οι λίμνες, τα ποτάμια, οι θάλασσες είναι μολυσμένες. Οι άνθρωποι έχουν πολλές ασθένειες. Οι γυναίκες ξυρίζουν τα κεφάλια τους. Δεν έχουμε νερό να πιούμε και οι άνθρωποι αφυδατώνονται. Ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι καλής ποιότητας και πρέπει να τον πληρώνουμε. Οι άνθρωποι ζουν 35 χρόνια.
  Για την καταστροφή του περιβάλλοντος φταίμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί όταν μπορούσαμε να κάνουνε οικονομία στο νερό δεν κάναμε τίποτα. Μόνο το σπαταλούσαμε άσκοπα.
  Μακάρι να γυρίζαμε το χρόνο πίσω και όλοι οι άνθρωποι να προσπαθούσαν να σώσουν τον πλανήτη μας.


Δροσοσταλίδα !!!
 
 

Παραδόσεις για το νερό

Οι λαϊκές παραδόσεις του τόπου συχνά αναφέρονται στο νερό και στα πλάσματα που κατοικούν μέσα σ΄αυτό. Ένα απ΄ αυτά είναι οι γοργόνες.

              Οι γοργόνες είναι όμορφες γυναίκες που από τη μέση και κάτω έχουν ουρά. Λένε πως κατοικούν στην Μαύρη θάλασσα, μα ταξιδεύουν και στα πέλαγα μας. Αν βρεθεί κανένα πλοίο στο ταξίδι της γοργόνας το αρπάζει από την πλώρη και ρωτά τους ναυτικούς αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος.

Αν πάρει καταφατική    απάντηση τότε-απ΄ τη χαρά της θα γίνει μια όμορφη κόρη, σταματάει τους ανέμους και τα κύματα, παίζει τη λύρα και τραγουδά. Αν όμως οι ναύτες δεν ξέρουν και πουν ότι πέθανε, τότε η γοργόνα τους δίνει μία με την ουρά της , πετάει ψηλά το καράβι και το τσακίζει ή φεύγει με θρήνους και μοιρολόγια.Από τα κλάματα της σηκώνεται φοβερή φουρτούνα και πνίγει το καράβι και τους ναύτες. 

ΚΟΡΑΛΕΝΙΑ

Το νερό στη θρησκεία μας

 Η σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Ο Κύριος μας στην επίγεια τριετή αλλά θεική και σωτηρία αποστολή του έκανε πολλά-πολλά θαύματα. Έκανε το νερό κρασί, περπάτησε πάνω στη θάλασσα και ηρμησε τα αγριεμένα κύμματα. Όσα θαύματα κι αν εκάνε ο Χριστός αν δεν θυσιάζοταν στο Σταύρο και δεν έχυνε το Πανάγιο Αίμα του, κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σωθεί.

 Ο Λειτουργός κάνει την Ένωση Σώματος και Αίματος μέσα στο δισκοπότηρο ζεστό νερό το οποίο φανερώνει το Άγιο Πνεύμα, νάμα το οποίο συμβολίζει το αίμα του Χριστού και το πρόσφορο το σώμα του Χριστού. Ζεστό νερό βάζουμε γιατί όπως μας λέει το Ευαγγέλιο, λίγο πριν από την Αποκαθήλωση, ένας στρατιώτης με το σπαθί του, του τρύπησε την Αγία Πλευρά του Χριστού μας και αμέσως εξήλθε αίμα και νερό τα οποία ήταν ζεστά δηλαδή ζωντανά.

 Κοινωνώντας, μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

ΔΕΛΦΙΝΟΥΛΑ

Το νερό στη θρησκεία

 Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του στη γη, ο άνθρωπος κατάλαβε τι σημασία που είχε το νερό για τη ζωή τη δική του αλλά και των άλλων πλασμάτων της. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το νερό είχε σημαντικό ρόλο σε όλες τις θρησκείες. Για τον ίδιο λόγο οι άνθρωποι έπλασαν πολλούς μύθους και παραδόσεις για το νερό... Το νερό στο Χριστιανισμό: Το καθαρό και διάφανο νερό συνδέθηκε στενά με τη λατρεία του χριστιανισμού. Είναι ο αγιασμός που φυλάμε δίπλα στο εικονοστάσι. Με αυτό μας ραντίζει ο ιερέας στην αρχή κάθε μήνα, στην αρχή της σχολικής χρονιάς και σε κάθε καινούριο ξεκίνημα στη ζωή μας. Ακόμα είναι το νερό του Ιορδάνη, όπου βαπτίστηκε ο Χριστός από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, αλλά και το νερό της κολυμπήθρας, που ξεπλένει κάθε νέο χριστιανό από το προπατορικό αμάρτημα. Λατρευτικές εκδηλώσεις όπου χρησιμοποιείται το νερό στην Εκκλησία Στο Χριστιανισμό: Στην ορθόδοξη εκκλησία , στη γιορτή των Φώτων, το νερό παίζει τον πρωταρχικό ρόλο στην τελετή αγιασμού των υδάτων που γίνεται σε όλους τους ναούς. Επίσης μετά την ταφή του νεκρού, όσοι παρευρίσκονται πλένουν τα χέρια τους σε ένδειξη εξαγνισμού. Στον Ισλαμισμό: Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται 5 φορές την ημέρα στραμμένοι προς τη Μέκκα. Πριν από κάθε προσευχή, πλένουν τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά και το στόμα τους και βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στο τζαμί για προσευχή. Στον Ινδουισμό: Οι ινδουιστές θεωρούν τα νερά του Γάγγη ιερά και μπαίνουν σε αυτά για να θεραπευτούν. Στις όχθες του υπάρχουν ιερές πόλεις όπου οι πιστοί πάνε να προσκυνήσουν. Οι προσκυνητές χύνουν επίσης νερό μέσα στο Γάγγη ως προσφορά στους θεούς τους. Οι ινδουιστές το μήνα Φεβρουάριο ή Μάρτιο γιορτάζουν την επιστροφή της άνοιξης. Τότε βγαίνουν στους δρόμους, ανάβουν φωτιές και ραντίζουν ο ένας τον άλλο με σκόνες ή χρωματισμένο νερό.

ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ

ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

Η Περπερούνα


Η Περπερούνα είναι ένα έθιμο που τελείται σε πολλά χωριά του Έβρου για την εξουδετέρωση της ανομβρίας. Εκτός από την εκκλησιακή λιτανεία που κάνουν, ντύνουν ένα πολύ φτωχό ή ορφανό κορίτσι (για να το λυπάται ο Θεός), με λουλούδια και χλωρά κλαδιά και το γυρίζουν στο χωριό καταβρέχοντας το και τραγουδούν.

Σταγονούλα

Γλιστέρνα


Το σημαντικότερο στοιχείο σε μία προίκα ήταν η στέρνα. Η «Γλιστέρνα» όπως την έλεγαν, γιατί το νερό ήταν στη παλιά Μάνη, ο θησαυρός.
Υπάρχει μάλιστα η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αποτρέψει μια άσχημη γι αυτόν εξέλιξη με την πραγματοποίηση εξίσου παράλογων πράξεων.
Έτσι όταν μια γυναίκα πάει να γεννήσει, ρίχνουν νερό για να κυλήσει το μωρό σαν νεράκι.
Επίσης υπάρχει η δοξασία ότι το νερό κοιμάται κάποιες ώρες. Αν βρεθεί κάποιος μπροστά σε κοιμισμένο νερό, δεν πρέπει να μιλήσει, γιατί μπορεί να πάθει μεγάλο κακό. Αν θέλει να πιει, πρέπει να το ταράξει, να το ξυπνήσει.

Σταγονούλα

<< Τα έθιμα του νερού >>

<< Η Περπερούνα >>

  Η Περπερούνα είναι έθιμο που τελείται σε πολλά χωριά του Έβρου για την εξουδετέρωση της ανομβρίας. Εκτός από την εκκλησιαστική λιτανεία που κάνουν, ντύνουν ένα πολύ φτωχό ή ορφανό κορίτσι ( για να το λυπάται ο θεός ) με λουλούδια και χλωρά κλαδιά και το γυρίζουν στο χωριό καταβρέχοντάς το και τραγουδούν.

Δροσοσταλίδα !!!

<< Το τάισμα της βρύσης >>
  Στα χωριά της κεντρικής Ελλάδας τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το λεγόμενο ‘’ τάϊσμα’’ της βρύσης. Όλες οι κοπέλες του χωριού τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η ζωή τους παίρνοντας έτσι το ‘’αμίλητο’’νερό.
  Για την καλή σοδειά έφερναν στη βρύση βούτυρο, τυρί, ψημένο σιτάρι, κλαδί ελιάς ή όσπρια και φρόντιζαν να πάνε από τις πρώτες, γιατί όπως έλεγαν, όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο.
  Οι γυναίκες, επιστρέφοντας στο σπίτι, έφερναν το καινούριο νερό, αφού είχαν αδειάσει τις βαρέλες από το παλιό.
  Η διαδικασία της μετάβασης και της επιστροφής στη βρύση, γινόταν σιωπηλά, γι’ αυτό ονομάστηκε αμίλητο νερό. Οι γυναίκες φρόντιζαν να μη μιλήσει η μια στην άλλη, αν και πολλές φορές αυτή η υποχρεωτική βουβαμάρα ήταν αφορμή να μην μπορούν να κρατήσουν τα γέλια τους.
  Με το αμίλητο αυτό νερό ράντιζαν τα σπίτια.

Δροσοσταλίδα !!!

Ο Αγιασμός των Υδάτων – Θεοφάνια

Τα Θεοφάνια είναι μεγάλη χριστιανική γιορτή,της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.Τα γιορτάζουμε στις 6 Ιανουαρίου. Ο ιερέας , ρίχνει το σταυρό και οι κολυμβητές προσπαθούν να τον πιάσουν. Αυτός που πιάνει το σταυρό, αφού πρώτα τον φιλήσει, τον περιφέρει στις οικίες.

Επίσης γίνεται και ο αγιασμός από τους ιερείς.

ΚΟΧΥΛΕΝΙΑ

ΓΕΝΝΗΣΗ

Ένα από τα έθιμα για το νερό είναι το πέταγμα του νερού όταν είναι να γεννήσει μια γυναίκα. Αυτό το έθιμο γίνεται για να είναι πιο εύκολη η γέννα της γυναίκας. Το κάνουν στα περισσότερα χωριά της πατρίδας μας.

ΚΟΧΥΛΕΝΙΑ

Η ΒΑΠΤΙΣΗ

Το μωρό όταν γεννιέται, το πάνε στην εκκλησία να το βαφτίσουν. Ο παπάς το βουτάει στην κολυμπήθρα και μετά του βάζει λάδι σε όλο του το σώμα.Τέλος το ξεπλένουν και το ντύνουν με ωραία ρούχα.

ΔΕΛΦΙΝΟΥΛΑ

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Όταν αγοράζουμε κάτι καινούριο, ανοίγει ένα σχολείο ή έχουμε εγκαίνια κάποιου καινούριου μαγαζιού, κάνουμε αγιασμό. Ο παπάς λέει προσευχές και μετά βουτάει ένα κομμάτι βασιλικού στο νερό και ευλογεί τους ανθρώπους με αγιασμό.

ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΝΕΡΟ

Άλλο έθιμο που γινόταν παλιά στη Φλώρινα, λεγόταν "σιδερένιο νερό".

Αυτό γινόταν τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς. Ο νοικοκύρης του σπιτιού πήγαινε στη βρύση του χωριού.

Αφού πλενόταν, έπαιρνε μια πέτρα μικρή και την έπλενε καλά τη βρύση.

Στη συνέχεια γύριζε σπίτι και τους έβρεχε με ένα κλωνάρι και την πέτρα λέγοντας:

Όλοι του χρόνου γεροί σαν την πέτρα τη μικρή

ΠΑΤΡΙΚ ΑΣΤΕΡΙΑΣ

<< Τα έθιμα του νερού >>

<< Η Περπερούνα >>

             Η Περπερούνα είναι έθιμο που τελείται σε πολλά χωριά του Έβρου για την εξουδετέρωση της ανομβρίας. Εκτός από την εκκλησιαστική λιτανεία που κάνουν, ντύνουν ένα πολύ φτωχό ή ορφανό κορίτσι ( για να το λυπάται ο θεός ) με λουλούδια και χλωρά κλαδιά και το γυρίζουν στο χωριό καταβρέχοντάς το και τραγουδούν.

Δροσοσταλίδα !!!

<< Το τάισμα της βρύσης >>

            Στα χωριά της κεντρικής Ελλάδας τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το λεγόμενο ‘’ τάϊσμα’’ της βρύσης. Όλες οι κοπέλες του χωριού τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η ζωή τους παίρνοντας έτσι το ‘’αμίλητο’’νερό.

            Για την καλή σοδειά έφερναν στη βρύση βούτυρο, τυρί, ψημένο σιτάρι, κλαδί ελιάς ή όσπρια και φρόντιζαν να πάνε από τις πρώτες, γιατί όπως έλεγαν, όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο.

            Οι γυναίκες, επιστρέφοντας στο σπίτι, έφερναν το καινούριο νερό, αφού είχαν αδειάσει τις βαρέλες από το παλιό.

            Η διαδικασία της μετάβασης και της επιστροφής στη βρύση, γινόταν σιωπηλά, γι’ αυτό ονομάστηκε αμίλητο νερό. Οι γυναίκες φρόντιζαν να μη μιλήσει η μια στην άλλη, αν και πολλές φορές αυτή η υποχρεωτική βουβαμάρα ήταν αφορμή να μην μπορούν να κρατήσουν τα γέλια τους.

            Με το αμίλητο αυτό νερό ράντιζαν τα σπίτια.

Δροσοσταλίδα !!!

 ΟΜΟΡΦΑ ΜΕΡΗ ΜΕ ΝΕΡΟ

<< Ένα θαυμαστό ποτάμι >>

  Το όμορφο ποτάμι είναι ο Πηνειός. Ο πηνειός βρίσκεται στο Αλκαζάρ και συνεχίζει μέχρι τα Τέμπη. Μετά χύνεται στη θάλασσα.
  Τον Πηνειό τον επισκέπτομαι συχνά.Εκεί κοντά μένει η γιαγιά μου, η ξαδέρφη μου και ο ξαδερφός μου.
Αυτό που με εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά, είναι τα δέντρα. Είναι σαν να ακουμπούν στον ουρανό.
  Μέσα στο νερό υπάρχουν ψαράκια και καβουράκια. Στις όχθες του ποταμού φυτρώνουν πράσινοι θάμνοι και διάφορα φυτά.
  Κάθε εποχή το ποτάμι είναι διαφορετικό. Άλλοτε αλλάζει χρώματα και άλλες φορές έχει λιγότερο ή περισσότερο νερό.
  Το χειρότερο όμως είναι ότι ρίχνουμε σκουπίδια και μολύνουμε το περιβάλλον. Έτσι τα ψάρια πεθαίνουν.
  Μου αρέσει να κάνω βόλτες στο ποτάμι με τις φίλες μου. Το αγαπάω πολύ. Θέλω να είναι καθαρό και να μην το μολύνουν με σκουπίδια.


Δροσοσταλίδα !!!
 

<< Ένα θαυμαστό ποτάμι >>

            Το όμορφο ποτάμι είναι ο Πηνειός. Ο πηνειός βρίσκεται στο Αλκαζάρ και συνεχίζει μέχρι τα Τέμπη. Μετά χύνεται στη θάλασσα.

            Τον Πηνειό τον επισκέπτομαι συχνά.Εκεί κοντά μένει η γιαγιά μου, η ξαδέρφη μου και ο ξαδερφός μου.

            Αυτό που με εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά, είναι τα δέντρα. Είναι σαν να ακουμπούν στον ουρανό.

            Μέσα στο νερό υπάρχουν ψαράκια και καβουράκια. Στις όχθες του ποταμού φυτρώνουν πράσινοι θάμνοι και  διάφορα φυτά.

Κάθε  εποχή το ποτάμι είναι διαφορετικό. Άλλοτε αλλάζει χρώματα και άλλες φορές έχει λιγότερο ή περισσότερο νερό.

Το χειρότερο όμως είναι ότι ρίχνουμε σκουπίδια και μολύνουμε το περιβάλλον. Έτσι τα ψάρια πεθαίνουν.

Μου αρέσει να κάνω βόλτες στο ποτάμι με τις φίλες μου. Το αγαπάω πολύ. Θέλω να είναι καθαρό και να μην το μολύνουν με σκουπίδια.

Δροσοσταλίδα !!!

Μια όμορφη παραλία

     Η παραλία Μόντρεαλ βρίσκεται στις Αλυκές στη Ζάκυνθο.

     Είχαμε πάει για διακοπές πέρσι το καλοκαίρι και μείναμε στο ξενοδοχείο απέναντι από την παραλία.

Με εντυπωσίασε πολύ η θάλασσα γιατί είχε πολλές αποχρώσεις του μπλε και γιατί όταν έμπαινες ήταν ρηχά   μετά βάθαινε και όταν πήγαινες λίγο ακόμα ξανά ρήχαινε. Μέσα στη θάλασσα υπήρχαν πολλά μικρά ψάρια γιατί η θάλασσα ήταν πολύ καθαρή.

     Είναι μια όμορφη παραλία με άμμο, που το χειμώνα η θάλασσα είναι κρύα και το καλοκαίρι πολύ ζεστή. Είχε και πισίνα.

     Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η πισίνα, το ξενοδοχείο και η πανέμορφη παραλία.

Μακάρι να ξαναπάω!!

Κοραλένια

< Γίνε ανιχνευτής διαρροών >>

            Χτες το απόγευμα πήγαμε με τους γονείς μου στην αγορά. Πριν φύγουμε έριξα μια ματιά στο μετρητή του νερού με τη βοήθεια του μπαμπά μου. Ο μετρητής βρίσκεται στο πεζοδρόμιο του σπιτιού μου και είναι δύσκολο να το κάνω μόνη μου. Σημείωσα την ένδειξη και φύγαμε.

            Όταν γυρίσαμε ελέγξαμε πάλι με τον μπαμπά μου τον μετρητή. Η ένδειξη είχε αλλάξει και έδειχνε περισσότερες μονάδες. Έτσι κατάλαβα ότι είχε διαρροή, αφού πριν φύγουμε είχαμε κλείσει όλες τις βρύσες του σπιτιού.

            Ψάξαμε τότε όλοι μαζί, που μπορεί να ήταν η διαρροή. Ο μπαμπάς βρήκε τελικά ότι το πρόβλημα ήταν στο λάστιχο του κήπου. Αμέσως επιδιόρθωσε τη βλάβη και η διαρροή σταμάτησε.

            Όλοι μου είπαν: << Μπράβο Ιωάννα, που ανακάλυψες την διαρροή !!! >>. Και εγώ αισθάνθηκα πολύ περήφανη που έγινα ένας μικρός ανιχνευτής διαρροών.

Δροσοσταλίδα !!!

<< Η αξία του νερού ως πηγή ενέργειας >>

Υδραυλική ενέργεια

Το νερό στη φύση, όταν βρίσκεται σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, έχει δυναμική ενέργεια η οποία μετατρέπεται σε κινητική όταν το νερό ρέει προς χαμηλότερες περιοχές. Με τα υδροηλεκτρικά έργα (υδροταμιευτήρας, φράγμα, κλειστός αγωγός πτώσεως, υδροστρόβιλος, ηλεκτρογεννήτρια, διώρυγα φυγής) γίνεται δυνατή η εκμετάλλευση της ενέργειας του νερού για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο διοχετεύεται στην κατανάλωση με το ηλεκτρικό δίκτυο. Η μετατροπή της ενέργειας των υδατοπτώσεων με τη χρήση υδραυλικών τουρμπίνων παράγει την υδροηλεκτρική ενέργεια. Η ενέργεια αυτή ταξινομείται σε υδροηλεκτρική ενέργεια μεγάλης και μικρής κλίμακας. Η υδροηλεκτρική ενέργεια μικρής κλίμακας διαφέρει σημαντικά από αυτή της μεγάλης σε ότι αφορά τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον. Οι υδροηλεκτρικές μονάδες μεγάλης κλίμακας απαιτούν τη δημιουργία φραγμάτων και τεράστιων δεξαμενών με σημαντικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα και γενικότερα στο άμεσο περιβάλλον.

Τα συστήματα μικρής κλίμακας τοποθετούνται δίπλα σε ποτάμια και κανάλια με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Υδροηλεκτρικές μονάδες λιγότερες των 30 MW χαρακτηρίζονται μικρής κλίμακας και θεωρούνται ανανεώσιμες πηγές. Το γρήγορα κινούμενο νερό οδηγείται μέσα από τούνελ με σκοπό να θέσει σε λειτουργία τις τουρμπίνες παράγοντας έτσι μηχανική ενέργεια. Μια γεννήτρια μετατρέπει αυτή την ενέργεια σε ηλεκτρική. Σε αντίθεση με το ότι συμβαίνει με τα ορυκτά καύσιμα, το νερό δεν αχρηστεύεται κατά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλους σκοπούς.

Φυσικά, μόνο σε περιοχές με σημαντικές υδατοπτώσεις, πλούσιες πηγές και κατάλληλη γεωλογική διαμόρφωση είναι δυνατόν να κατασκευασθούν υδατοταμιευτήρες. Συνήθως η ενέργεια που τελικώς παράγεται με τον τρόπο αυτό, χρησιμοποιείται μόνο συμπληρωματικά με άλλες συμβατικές πηγές ενέργειας, σε ώρες αιχμής. Στη χώρα μας η υδροηλεκτρική ενέργεια ικανοποιεί περίπου το 10% των ενεργειακών μας αναγκών.

Τα πλεονεκτήματα από τη χρήση της υδραυλικής ενέργειας είναι :

Οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί είναι δυνατό να τεθούν σε λειτουργία αμέσως μόλις ζητηθεί επιπλέον ηλεκτρική ενέργεια, σε αντίθεση με τους θερμικούς σταθμούς (γαιανθράκων, πετρελαίου), που απαιτούν χρόνο προετοιμασίας
Είναι μία "καθαρή" και ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, με τα γνωστά πλεονεκτήματα (εξοικονόμηση συναλλάγματος, φυσικών πόρων, προστασία περιβάλλοντος)
Μέσω των υδροταμιευτήρων δίνεται η δυνατότητα να ικανοποιηθούν και άλλες ανάγκες, όπως ύδρευση, άρδευση, ανάσχεση χειμάρρων, δημιουργία υγροτόπων, αναψυχή, αθλητισμός.
Τα μειονεκτήματα που συνήθως εμφανίζονται είναι:
Το μεγάλο κόστος κατασκευής φραγμάτων και εξοπλισμού των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής καθώς και η μεγάλη χρονική διάρκεια απαιτείται μέχρι την αποπεράτωση του έργου
Η έντονη περιβαλλοντική αλλοίωση στην περιοχή του ταμιευτήρα (ενδεχόμενη μετακίνηση πληθυσμών, υποβάθμιση περιοχών, αλλαγή στη χρήση γης, στη χλωρίδα και πανίδα περιοχών αλλά και του τοπικού κλίματος, αύξηση σεισμικής επικινδυνότητας, κ.ά.). Η διεθνής πρακτική σήμερα προσανατολίζεται στην κατασκευή μικρών φραγμάτων.
Δροσοσταλίδα !!!
 

Νερό, λινάρι, νερολίναρο, νεροκαθαρολίναρο

  Ο λαός επίσης θεωρεί το νερό ως σύμβολο ευτυχίας, ευγονίας, αφθονίας και κάθαρσης. Είναι γνωστό ότι κατά τον παραδοσιακό γάμο η νύφη πριν να πάει στην εκκλησία για να στεφανωθεί, οδηγείται σε κάποια βρύση όπου τρέχει άφθονο και γάργαρο νερό. Εκεί λέγονται ευχές για ευτυχία και ευγονία του ζευγαριού. Στο νερό κάνουν αυτές τις ευχές γιατί το θεωρούν σύμβολο ευτυχίας. Δίκαια θεωρείται και σύμβολο αφθονίας γιατί "το νερό είναι πλούτος". Το νερό όμως θεωρείται και σύμβολο κάθαρσης, αφού η βάπτιση μας γίνεται σ' αυτό καθώς και ο αγιασμός των υδάτων τα Θεοφάνια.

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

<< Ποίημα για το νερό>>

Νεράκι όμορφο καλό
Δεν πρέπει να σε σπαταλώ
Δίνεις ζωή σε όλη την πλάση
Ανθρώπους, ζώα, φυτά και δάση
Νεράκι όμορφο καλό

Δροσοσταλίδα !!!

Σταγονίτσα χαρωπή
το Θεό παρακαλεί
για να ρίξει μια βροχή
να επισκεφτεί τη γη.
Σταγονίτσα χαρωπή.

Σταγονούλα

Εκεί πάνω στο βουνό

τρέχει γάργαρο νερό

που το πίνουν τα πουλάκια,

τα αδέσποτα ζωάκια,

και τα όμορφα παιδάκια

ΚΑΛΑΜΑΡΗΣ ΠΛΟΚΑΜΗΣ

<< Ποίημα για το νερό>>

Νεράκι όμορφο καλό

Δεν πρέπει να σε σπαταλώ

Δίνεις ζωή σε όλη την πλάση

Ανθρώπους, ζώα, φυτά και δάση

Νεράκι όμορφο καλό

Δροσοσταλίδα !!!

ΛΙΜΕΡΙΚ

Ένας έμπορος απ τη Ρωσία

έπαθε σχιζοφρενία

Άχαρος και στεναχωρημένος

γύριζε στα λιμάνια ο καημένος

Με στρες και αγωνία, αυτά έπαθε ο έμπορος απ τη Ρωσία...

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Πήγα στη Βραζιλία

και βλέπω τον αγώνα με την Πορτογαλία.

Ο διαιτητής τον παίκτη αλλάζει

και η ομάδα που χάνει τον φωνάζει.

Θέλω να βλέπω όλους τους αγώνες με τη Βραζιλία...

ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ

Πράσινα είναι των δέντρων τα φύλλα

αλλά και τα άγουρα τα μήλα.

Κόκκινα είναι τα κερασάκια

αλλά και οι φράουλες και τα μηλαράκια.

Μ‛ αρέσει να ακούω πως θροϊζουν των δέντρων τα φύλλα.

ΤΡΑΓΑΝΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ

Τρέχει το νερό ,στη θάλασσα να πάει.

Πρόσεχε το αυτοκίνητο δε σταματάει.

Οι σταγόνες της βροχής το έδαφος ποτίζουν

κ εγώ κοιτάω τα άνθη της λεμονιάς να ανθίζουν.

Τρέχει το νεράκι και πίσω δε γυρνάει...

ΒΡΟΧΟΥΛΙΝΑ

Νεράκι όμορφο καλό

δεν πρέπει να σε σπαταλώ

δίνεις ζωή σε όλη την πλάση

ανθρώπους, ζώα, φυτά και δάση

νεράκι όμορφο καλό...

ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΑ

Ένα μικρό κοριτσάκι γνώρισα στην παραλία

και γίναμε φίλες με τη μία.

Εφτιάξαμε και ένα καστράκι

με ένα μικρό κουβαδάκι.

Με το μικρό το κοριτσάκι που γνώρισα στην παραλία...

ΚΟΧΥΛΕΝΙΑ

Τρέχει τρέχει και δροσίζει

σαν το πιάσω δεν μυρίζει

μοναχά κατρακυλάει

θόρυβο παντού σκορπάει

το γλυκό γλυκό νεράκι που δροσίζει...

ΦΑΛΑΙΝΟΥΛΗΣ

Η Σταγονούλα η Τούλα

μέχρι να πέσει στη γη

σκεπάζεται με μια κουβερτούλα.

Πέφτει στο χορτάρι

και γίνεται φίλη με ένα μουλάρι

η Σταγονούλα η Τούλα...

ΜΠΟΜΠ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ

Καθώς ήμουνα στο πάρκο

πετούσε ένα αεροπλάνο.

Κι εκείνη τη στιγμή

έριξε βροχή με ορμή

κι έπεσε το αεροπλάνο στο πάρκο...

ΚΟΡΑΛΕΝΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό

ένα παιδί χαρωπό

έκανε μια βουτιά στον ουρανό

να δει έναν πελεκάνο

μια φορά κι έναν καιρό...

ΧΤΑΠΟΔΟΥΛΑ

Ένα μικρό κορίτσι από την Πορτογαλία

Ένα μικρό κορίτσι από την Πορτογαλία

όλο κατέβαζε ιδέες για τη ναυτιλία σκαρφάλωσε λοιπόν σε δέντρο                     

τη θάλασσα να δει στο κέντρο.

 Μου  είπε πως δεν το κουνάει από την Πορτογαλία.

Κοραλένια

Το αεροπλάνο

Καθώς ήμουνα στο πάρκο

πετούσε από πάνω ένα αεροπλάνο.

     κι εκείνη τη στιγμή έριξε βροχή με ορμή

κι έπεσε το αεροπλάνο!

Κοραλένια

ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ